Απόφαση 7ου Συνεδρίου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ για ΛΟΑΤ δικαιώματα

ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

7^ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

21-24 ΜΑΡΤΗ 2013

Νέα Ζευγάρια-Ελεύθερη συμβίωση

Η κρίση δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τους νέους και τις νέες που θέλουν να ζήσουν μαζί και να κάνουν από κοινού ένα σχεδιασμό ζωής. Η εκρηκτική ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων και η de facto ακραία ελαστικοποίηση των εργασιακών ωραρίων κάνει την απόκτηση ενός παιδιού από τμήμα της ανθρώπινης κατάστασης μια ταξική πολυτέλεια. Ακόμα περισσότερο, για κάθε παιδί υπάρχει κάποιος που πρέπει να αφιερώσει - θυσιάσει τη ζωή του. Κι αυτός σχεδόν πάντα είναι μία γυναίκα. Μία γυναίκα-μητέρα που αποδέχεται την αποχή της από τη αγορά εργασίας, μία γιαγιά που δεσμεύει την εργασία της ως πολίτης δεύτερης κατηγορίας για την ανατροφή των εγγονιών, μία μετανάστρια εργάτρια που φυλακίζεται σε ένα σπίτι για την ανατροφή των παιδιών, καταδικαζόμενη σε κυριολεκτική κοινωνική αφάνεια. Θα πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε πως υπερασπιζόμενοι/ες το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος, καθώς και το δικαίωμα της κάθε γυναίκας να ορίζει η ίδια τη ζωή της θεωρούμε αδιαπραγμάτευτη την επιλογή της άμβλωσης, ενάντια σε συντηρητικές και θεοκρατικές αντιλήψεις.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό, στην κοινωνικά κατοχυρωμένη δημόσια στήριξη του γονέα, και ακόμα περισσότερο της μονογονεϊκής οικογένειας, να παρέχονται μία σειρά από υπηρεσίες στο παιδί ανεξαρτήτως εισοδήματος των γονιών του. Θα πρέπει να υπάρξει μια αναβάθμιση των δομών φροντίδας των παιδιών, εκκινώντας από την ανασυγκρότηση του δικτύου των δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών.

Σε θεσμικό επίπεδο, τέλος, θα πρέπει άμεσα να ολοκληρωθεί η νομική κατοχύρωση της ελεύθερης συμβίωσης με πλήρη κληρονομικά δικαιώματα τόσο για ετερόφυλα όσο και για ομόφυλα ζευγάρια καθώς και η δυνατότητα ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία. Η προστασία του δικαιώματος στην σεξουαλική αυτοδιάθεση και αυτοέκφραση αποτελεί τομέα που εύκολα μπορούμε να φανταστούμε γρήγορα να «θυσιάζεται» στο βωμό των «κεντρικών πολιτικών ζητημάτων». Στο βαθμό αυτό η οργάνωση θα πρέπει να επιδεικνύει αυξημένα αντανακλαστικά τόσο στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό όσο και στο να αποτελέσει η ίδια ένα δημόσιο χώρο στον οποίο η σεξουαλική διαφορά να μπορεί να εκφράζεται ως κεντρικό στοιχείο της ταυτότητας του υποκειμένου και όχι ως ατομικό ιδιωτικό «βίτσιο», καθώς και να μεριμνά για την δυνατότητα μελών της με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό να έχουν ίσες ευκαιρίες να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης στο εσωτερικό της οργάνωσης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποβάλλουμε και μια σειρά από σεξιστικά και ομοφοβικά στερεότυπα που αναπαράγονται (λεκτικά και άλλα) εντός της οργάνωσης.