Δεν μπορεί κανένας τραπεζίτης και κανένας διεφθαρμένος πολιτικός να κατανοήσει το λόγο που ο στυγνός νεαρός Κιμ Γιονγκ Ουν προτιμά να αποκαλείται αυτοκράτορας σε Κομμουνιστικό Καθεστώς, όταν μπορεί ωραιότατα να τους εκχωρήσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας (όπως είθισται στην Αφρική) και να συνεχίσει να κρατά τον τίτλο του, απέναντι στον αγαπημένο του λαό, όχι πια υποτελή (μόνο) στον ίδιο (τον παλιομονοφαγά!) αλλά και στα λογιών λογιών δυτικά κι εκδημοκρατισμένα κορπορέησονς.
Γιατί λοιπόν ο Κιμ Γιονγκ Ουν προτιμά να φοβερίζει τη Δύση με το πυρηνικό του οπλοστάσιο, φορώντας κόκκινα παπουτσάκια όπως η Ντόροθυ, αντί να μαζέψει χρήμα να την κάνει για Ακαπούλκο και να αφήσει αυτούς τους ταλαίπωρους υπηκόους του να γευτούν τα McDonalds πριν πεθάνουν;
Μην μπορώντας να δώσουν απάντηση, οι απανταχού καθυστερημένοι καπιταλόφρονες αποφάσισαν να αναμεταδώσουν την προπαγάνδα άλλων εξίσου καθυστερημένων, της κυβέρνησης του Πεκίνο δηλαδή. Το διαδίκτυο έριξε νέφτι, χωρίς κανένας δημοσιογράφος εσωτερικού κι εξωτερικού (που πληρώνεται για να μας γράφει μαλακίες, ενώ εγώ φράγκο δεν βγάζω τόσες ώρες πάνω δω) να ελέγξει τι σκατά συμβαίνει και αν η εφημερίδα Wei Wei Po που ξεκίνησε αυτή τη μπούρδα είναι αξιόπιστη.
Οι ταπεινοί Κινέζοι αν και "κουμούνια" είναι καλοί φίλοι των "νεοφιλελεύθερων", αφού έχουν τους εργάτες να δουλεύουν σαν ρομπότ για ξεροκόμματο, ανοίγοντας μεγάλες μπίζνες (και όρεξες) στις εταιρίες που δεν θέλουν πια να πληρώνουν ευρωπαϊκά μεροκάματα, καταστρέφοντας μάλιστα γρηγορότερα από τους πρωτοπόρους Αμερικανούς το περιβάλλον...έχουν όμως τρομερή ανάπτυξη!
Αναρωτιέμαι αν πραγματικά όλοι αυτοί, που κινούν τέτοια θέματα, πίστεψαν πως το κοινό θα συγκινούνταν ακούγοντας τη μακάβρια ιστορία του διεφθαρμένου "μπατζανάκη" του Γενικού Γραμματέα που τιμωρήθηκε φριχτά, καθοδηγώντας τη σκέψη του καθενός από εμάς που υποφέρουμε από την κυβέρνηση των γαλαζοπράσινων απατεώνων και να λέμε υπάρχουν και χειρότερα!
Μήπως άραγε θα ήθελαν οι ξένοι επικριτές της την Β.Κ. να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κίνας, που είναι πρώτη σε εκτελέσεις και σε εμπορεία οργάνων των εκτελεσθέντων της;
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στη μυστηριώδη και μακρινή μας χώρα όσων αφορά τα gay δικαιώματα.
Η ζωή στη Βόρεια Κορέα
Μονάχα όταν αποβιβάστηκαν σε ξένο έδαφος, συγκεκριμένα στη Νότιο Κορέα ("νεοφιλελεύθερη" και καπιταλιστική, αλλά μη χαίρεστε εκεί όντως μας ξέρουν ως ΛΟΑΤ και όντως δεν μας θέλουν), κάποιοι ανυποψίαστοι Βορειοκορεάτες ανακάλυψαν πως ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που δεν μπορούσαν να μεταφράσουν στη γλώσσα τους και ονομάζονταν "ομοφυλόφιλοι"!
Η απελευθέρωση και το Pride δεν έφτασαν παντού, αυτό όμως δεν είναι κι απαραίτητα κακό.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Στη Βόρειο Κορέα δεν υπάρχουν πουθενά γραμμένοι ή άγραφοι νόμοι που να ποινικοποιούν οποιαδήποτε μορφή ομοφυλοφιλίας, αφού ουσιαστικά δεν υπάρχει!
Δεν υφίσταται καν αυτή η λέξη ή αντίστοιχή της, αφού η κατάσταση που για εμάς βιώνουν δύο εραστές, σε αυτούς εκλαμβάνεται απλά ως μια φυσική έλξη μεταξύ ανθρώπων! Ομοφυλόδιλες σχέσεις λοιπόν τόσο ανάμεσα σε κορίτσια, όσο κι αγόρια υπάρχουν και είναι ελεύθερες, παρά τη φαινομενική ανυπαρξία στη γλώσσα και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα gay δικαιώματα εκεί.
Αυτό βέβαια δεν αποδεσμεύει τους πολίτες να ακολουθήσουν αργότερα (σε ηλικία γάμου δηλαδή και τεκνοποίησης) τον κοινό δρόμο για το καλό της λαϊκής κυριαρχίας και της τοπικής κολεκτίβας τους, δηλαδή να παντρεύονται και να διαιωνίζουν το είδος, με κάθε τρόπο.
Αν δεν το κάνουν κινδυνεύουν να παραμείνουν στα μάτια των υπολοίπων <<για πάντα παιδιά>>. Θα αντιμετωπιστούν ίσως ως ανώριμοι κοινωνικά, που δεν ωφελούν το κοινωνικό τους σύνολο (θα μπορούσε όμως ένας gay άνδρας να παντρευτεί με μια φίλη του λεσβία, βέβαια ούτε οι ίδιοι αυτοί δεν αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους διαφορετικά, όπως εμείς, αφού δεν έχουν μάθει να αισθάνονται ενοχές για τις σχέσεις τους, ούτε το σεξ που κάνουν. Συνεπώς ούτε που αντιλαμβάνονται τους εατούς τους ως gay ή ως λεσβία ο καθένας). Αυτοί άλλωστε είναι δυτικού τύπου κανόνες που επιβλήθηκαν και προέρχονται από το πρόσφατο παρελθόν.
Το φαινόμενο αυτό, η διάχυτη έλξη μεταξύ ανδρών, ήταν κάτι που συνηθιζόταν σε μέρη όπως οι στρατώνες γιαυτό και αποσιωπήθηκε ή αφέθηκε να εκφράζεται ελεύθερα χωρίς οποιοδήποτε θετικό ή αρνητικό σχολιασμό. Εδώ μάλιστα τείνει να θυμίζει πολύ την κατάσταση που περιγράφεται στο Σπαρτιατικό Δίκαιο, ανάμεσα στους στρατιώτες που ήταν και "σύντροφοι". Οι Λακεδαιμόνιοι ο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους το περνούσαν στο στρατόπεδο, μακρυά από την πόλη, ήταν μοιραίο λοιπόν να "προσαρμοστούν κατάλληλα".Ο ένας φυλούσε τα νώτα του άλλου στην μάχη, το βράδυ κοιμούνταν αγκαλιά και κάθε εξάμηνο επισκέπτονταν και τις γυναίκες τους...Κάθε πολίτης είτε του αρέσει είτε όχι πρέπει να πειθαρχεί και να μην υποκύπτει ολοκληρωτικά στις ατομικές του επιθυμίες. Κύριος στόχος και φιλοδοξία του μαθαίνει να γίνεται η προσφορά στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, ώστε να επιτυγχάνεται η κρατική ασφάλεια και σταθερότητα της Λαϊκής Δημοκρατίας. Έτσι λοιπόν δεν μπορούμε καν να μιλάμε για gay δικαιώματα σε μια χώρα που οι σχετικοί πολίτες συμπεριφέρονται όπως τα χιλιάδες διαφορετικά ομοφυλοφιλικά ζευγάρια του ζωικού βασιλείου ανάμεσα στις αγέλες τους (Δείτε σχετικά εδώ).
Οι Δυτικοί είμαστε πρόστυχοι και ανακαλύπουμε παντού το σεξ, οι Βορειοκορεάτες μάλλον αναγνωρίζουν μια τρυφερή σχέση, ανάμεσα σε πιο στενούς φίλους ή ανάμεσα σε μέντορα και μαθητή (που ανταλλάσσουν υγρά μαζί με γνώσεις). Άλλωστε γιατί δεν βλέπουμε το σεξ, έτσι που το'χουμε ξεφτιλίσει, ως ανταλλάξιμο δώρο ή ως απόδειξη κι επισφράγιση μιας αμοιβαίας αλληλοεκτίμησης, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που δεν χρειάζεται να προχωρήσουν σε τίποτα περισσότερο από μια σταθερή φιλία και τίποτα λιγότερο από μια ειλικρινή γνωριμία;
Η ενοχοποίηση του σεξ έφερε ταμπέλες, αλλά και η απελευθέρωση, σε εμάς αργότερα, δεν τις διέλυσε, απλώς τις καθόρισε και τις οριστικοποίησε.Για τη λαοκρατική δημοκρατία ο ρομαντισμός και η εύρεση του ενός και μοναδικού συντρόφου αποτελεί αστείο ή και παρεκτροπή. Προφανώς γιατί εκεί υπάρχει και ένας Πατερούλης, που όλοι αγαπάνε άνευφ όρων και δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανέναν. Ο απόλυτος γκόμενος λοιπόν είναι ο προστάτης του έθνους. Όπως λέμε 20 παίρνει μόνο ο θεόζ!
Τα παιδιά της δύσης βέβαια δεν μεγαλώνουν με καλύτερα πρότυπα, από μικρά πόλεμο παίζουνε και θέλουνε πάντα να είναι οι πρωταγωνιστές.
Μήπως όλοι εμείς δεν ευχαριστιόμαστε λιγότερο όταν συνηθίσουμε στην ευτυχία μας;
Ύστερα καταλήγουμε να βαλτώνουμε αρχίζοντας πάλι μια αναζήτηση για το κάτι καλύτερο, ακρωτηριάζοντας κάθε φορά κομμάτια του εξίσου ανολοκλήρωτου εαυτού μας;
Σήμερα η Δύση μπορεί να επιτρέπει το παραμύθι του πρίγκηπα αλλά οι τσόντες έχουν γίνει πολύ αρρωστημένες, μέσα στην τόση αφθονία.
Φυσικά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι συμβαίνει στη βαθιά συντηρητική Β.Κ. μιας που κι εκεί η ομοφυλοφιλία έχει αποτελέσει στο παρελθόν όργανο προπαγάνδας κατά της μοντέρνας Δύσης, έχοντας παρουσιαστεί ως μια ανώμαλη κατάληξη του Καπιταλιστικού τρόπου ζωής. Τα ίδια λένε και τα στελέχη του ΚΚΕ εδώ, πως η ομοφυλοφιλία αποτελεί μια καπιταλιστική κατρακύλα. Προφανώς αυτό που συμβαίνει είναι πως η συντηρητική κοινωνία επιτρέπει μεν αυτές τις καταστάσεις αλλά στο βαθμό που αυτές δεν επιχειρούν να αποκτήσουν μεγαλύτερες ελευθερίες και πεδίο δράσης και προκλητικής ορατότητας, αλλιώς μπλοκάρονται από τις παραδόσεις.
Ούτε οι ετεροφυλόφιλοι επιτρέπεται όμως να συμπεριφέρονται ελεύθερα και να "σοκάρουν" στις πλατείες της Πιονγιάνκ. Ισότιμα πράγματα!
Η καταπίεση και η ισότητα δεν αφορούν αποκλειστικά την έκφραση και την κατάληξη των ομοφυλόφιλων πολιτών, ακόμα και οι ιερόδουλες στη Β.Κ. παντρεύονται μετά τα 25 αναγκαστικά και μάλιστα με τους μπράβους του αυτοκράτορα ή εθνικούς ήρωες.
Είναι αδύνατον αν επιλεχτεί ένα κορίτσι, από τα 14 ως τα 20, να αρνηθεί να εκπαιδευτεί ως επίσημη παλλακίδα (κάτι αντίστοιχο με τις Γκέισες) ακόμα κι αν είναι κόρη οποιουδήποτε αξιωματούχου του κόμματος. Άλλωστε και τα μεγαλοστελέχη τα μοιράζονται όλα είτε τους αρέσει είτε όχι.
Όταν οι Βορειοκορεάτες συναντούν τουρίστες ανοιχτά ομοφυλόφιλους συνήθως σκέφτονται πως αυτή η σχέση, αν συνεχίζεται δηλαδή μετά την ενηλικίωση, είναι αστεία και η συμπεριφορά τους απέναντι στο ιδιαίτερο ζευγάρι δεν γίνεται επικίνδυνη ή αφοριστική αλλά παιδιάστικη.
Οι περισσότεροι gay τουρίστες δεν φαίνεται να έρχονται αντιμέτωποι με ομοφοβία, δηλώνουν βασικά το αντίθετο.
Η χώρα αποτελεί έναν ξεκάθαρα ελκυστικό gay προορισμό, για το μιλιταρισμό του, το κιτς και τη διάχυτη αθωότητα. Η άγνοια των ανθρώπων αυτών για τις πιο σοβαρές σχέσεις ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, επιτρέπει στους τουρίστες να περπατούν χέρι-χέρι, όπως συμβαίνει στην απενεχοποιημένη Ανατολή. Είναι αρκετά αντιφατικό αλλά σε μια μουσουλμανική χώρα οι άνδρες χαριεντίζονται μεταξύ τους χωρίς οι άλλοι να υποπτεύονται συνεχώς το παράνομο, αλλά το gay sex απαγορεύεται δια ροπάλου, σε μια δυτική για να το κάνουν αυτό θα θεωρηθούν σίγουρα αδερφές ή πως το κάνουν στα αστεία (φουλ ενοχοποίηση), από την άλλη εκεί δεν κινδυνεύουν οι gay άνδρες.
Όταν μιλάμε για Βόρεια Κορέα πρέπει να αφήνουμε στην άκρη τον τρόπο σκέψης και το σύστημα αξιών που θεωρούμε απόλυτα επειδή μεγαλώσαμε στη δύση.
Οι παραδόσεις των λαών διαφέρουν, πρέπει να συνεχίσουμε να τις κατανοούμε και όχι να γινόμαστε αφοριστικοί. Ούτε οι χώρες που μεγαλώσαμε μας στρώσανε κόκκινο χαλί. Η διαφορά όμως είναι πως οι ομοφυλόφιλοι στη Β.Κ. εκτός από καλοδεχούμενοι ως τουρίστες είναι και πιο ασφαλείς ως πολίτες. Σε αντίθεση με εμάς που η άγνοια οδηγεί είτε σε καύλα είτε σε φόβο και μίσος, εκεί δεν οδηγεί πουθενά, κανείς δεν ενδιαφέρεται να ενοχλήσει κάτι για το οποίο ακόμα κι αν τυχαίνει να γνωρίζει την ύπαρξη του, δεν αισθάνεται απειλή εξαιτίας του, ούτε και τον ενδιαφέρει να το γνωρίσει ή να το κρίνει.
<<Οι άνθρωποι αυτοί δείχνουν να έχουν μια έμφυτη καλοσύνη, αθωότητα και αγνότητα που δεν συναντά κανείς εύκολα σε δυτική κοινωνία. Η εντύπωση που μου δημιουργείται παρατηρώντας τους καθημερινά είναι ότι έννοιες όπως πονηριά, φθόνος, ζήλια, ανταγωνισμός, κακία, ιδιοτέλεια και αλαζονεία δεν έχουν νόημα σ’αυτή τη χώρα. Τα παιδάκια που επισκέπτομαι στο σχολείο τους, αλλά και στο «παλάτι των παιδιών», ένα τεράστιο κέντρο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, είναι όλα αγγελούδια, τόσο ήσυχα και καλότροπα που δεν μπορώ να αποφύγω τη σύγκριση με τα δικά μας.>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος...