Οι επιπτώσεις της Ομοφοβίας στην Οικονομία της Ινδίας

Η Τράπεζα Κόσμου προειδοποιεί:

Η Ομοφοβία κοστίζει στην Ινδική Οικονομία 30.8 δισεκατομμύρια δολάρια

Η έρευνα της Τράπεζας Κόσμου υπολόγισε πως η αποδοχή και θέσπιση ίσων δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ πολιτών κοστίζει στο κράτος της Ινδίας 30.8 δισεκατομμύρια δολάρια (δηλαδή 18.2 δισεκατομμύρια λίρες Αγγλίας).

Η συντάκτρια της έρευνας και οικονομολόγος, Lee Badgett, χρησιμοποίησε την Ινδία για την έρευνά της, αλλά υποστηρίζει πως τα αποτελέσματά της μπορούν να εφαρμοστούν συγκριτικά και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Η έρευνα επίσης εξετάζει πως η ομοφοβία σχετίζεται με την κατάθλιψη και τις τάσεις αυτοκτονίας, επιβαρύνοντας την οικονομία μιας κοινωνίας.

Η Badgett υποδεικνύει τις τρεις σημαντικότερες αρνητικές επιδράσεις της οικονομικής ζωής της χώρας που οφείλονται στις ΛΟΑΤ διακρίσεις:

1. Οι ΛΟΑΤ εργαζόμενοι λαμβάνουν χαμηλότερους μισθούς λόγω διακρίσεων τόσο στους χώρους εργασίας όσο και στην εκπαίδευση. Έτσι μειώνεται το ποσοστό φορολόγησης που αντιστοιχεί στο κάθε άτομο, οπότε και το κράτος λαμβάνει μικρότερα έσοδα.

2. Το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας οδηγεί σε μεγαλύτερες δημόσιες δαπάνες για κοινωνικά προγράμματα.

3. Ο υψηλός δείκτης αυτοκτονιών, κατάθλιψης και μεταδοτικότητας της HIV λοίμωξης έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους για ενίσχυση της κρατικής πρόνοιας.

Το κράτος πρόνοιας φυσικά απαιτεί ισχυρή θέληση από μία σοσιαλιστική κυβέρνηση και όχι πολιτικές λιτότητας, ώστε να εξασφαλίζεται η φροντίδα των αδυνάτων, ενώ παράλληλα χρειάζεται θεσμική νομιμοποίηση και αναγνώριση που αυτό προϋποθέτει μία δημοκρατική κυβέρνηση, κοινωνικά φιλελεύθερη.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε μία οικονομικά φιλελεύθερη κυβέρνηση, η οποία, ως γνωστόν, επιθυμεί να καταργήσει το κράτος πρόνοιας και χρησιμοποιεί τον κρατικό μηχανισμό για να παρεμβαίνει μόνο προς όφελος μιας ισχυρής οικονομικής ελίτ που της επιτρέπει παράλληλα να φοροδιαφεύγει, σε αντίθεση με τον απλό λαό που του ασκεί μονεταριστική οικονομική πολιτική, μειώνοντας τα εργατικά του δικαιώματα, ενώ τον ξεζουμίζει φορολογικά για να μπορεί να τρέφει τον ιδιωτικού τύπου κρατικό της στρατό, όπως για παράδειγμα τα ΜΑΤ που καταστέλλουν διαδηλώσεις.

Το 2011 πραγματοποιήθηκαν 4.100 προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας, ενώ σήμερα βγαίνουν σε διαθεσιμότητα περίπου 500 καθαρίστριες που έπαιρναν το βασικό μισθό, γιατί υποτίθεται ότι κοστίζουν πολλά χωρίς να είναι απαραίτητες. Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι πως η συγκυβέρνηση επιχειρεί να προσλαμβάνονται καθαρίστριες από ιδιωτικές εταιρίες, οι οποίες συνήθως ανήκουν σε φίλους του εκάστοτε Υπουργού. Οι ιδιωτικές αυτές εταιρίες κοστίζουν πολύ περισσότερο στο κράτος, ενώ πληρώνουν πολύ λιγότερο τις υπαλλήλους τους. Αυτό προωθείται σε κάθε τομέα, όπως για παράδειγμα, ο Δήμος αντί να προσλάβει έναν κηπουρό με σταθερό μισθό, ο οποίος φυσικά θα εργάζεται και θα ελέγχεται, αποδίδοντας έργο, προτιμά μία ανάθεση σε ιδιωτική εταιρία κηπουρικής, η οποία, όχι μόνο θα μπορεί να κοστολογεί ακριβότερα το έργο, αλλά δε θα λογοδοτεί σε κανέναν για τις όποιες εργασιακές της σχέσεις και συμφωνίες.
Επιπλέον, προσπαθούν να αναγκάσουν κάθε εργαζόμενο να πληρώνεται με μεροκάματα, κάτι που σημαίνει ότι, εάν εργάζεται 5 φορές την εβδομάδα, δε θα πληρώνεται για τις υπόλοιπες 2, οπότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του διαιρώντας το συγκεκριμένο μισθό στα 7. Συγκεκριμένα αν ένας εργαζόμενος πληρώνεται 10 ευρώ την ημέρα σημαίνει πως θα πρέπει να ζήσει με 50 ευρώ ολόκληρη την εβδομάδα, άρα με 200 ευρώ το μήνα!

Έτσι  αντί για μεταρρυθμίσεις, τα φαινόμενα διαφθοράς, κακοδιαχείρισης και εκμετάλλευσης της υπεραξίας αυξάνονται μαζί με το δείκτη ανεργίας, όσο και κατάθλιψης.

Πηγή

Επιμέλεια κειμένου: Αβραάμ Βροχίδης
Μετάφραση / σχολιασμός: Τσιμπίδης Εμμανουήλ