Δεν ντρέπονται λιγάκι πια; Κάθε χρόνο και μια αλλόκοτη ιστορία μαθαίνεται, πόσο αλλοπαρμένες είστε εκεί πάνω και δεν μπορείτε με τίποτα να συνεννοηθείτε; Φταίει η υγρασία μήπως και τρυπά μαζί με τα κόκαλα και τα εγκεφαλικά κύτταρα;
Δεν ξέρουμε και ποιον να κατηγορήσουμε για τις παρανοϊκές καταστάσεις που προκύπτουν κάθε καλοκαίρι και τα δελτία τύπου δίνουν και παίρνουν.
Πέρσι βρίζονταν Αριστεροί μιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ που λέγεται ΔΕΑ με τα υπόλοιπα μέλη της Homophonia, με αφορμή την πρόσκληση που έγινε σε έναν Ισραηλινό Ακτιβιστή, ενώ ακολούθησαν και καυγάδες τρικούβερτοι ανάμεσα σε κάτι ετεροφυλόφιλους κινηματικούς που θέλαν να κάνουν κουμάντο.
Κάθε χρόνο σκάει κι ένα πρόβλημα, μια νέα διάσπαση, ένα νέο συνεχές debate για το τις πταίει!
Δεν έχουνε κουραστεί να τσακώνονται;
Δεν είναι ικανοί ούτε αρχηγό να βγάλουν, ούτε ισονομία ανάμεσά τους να διατηρήσουν.
Πως είναι δυνατόν να ετοιμάζουν Pride, να παριστάνουν τους ακτιβιστές αλλά να μην έχουν ακούσει ποτέ τους καμία ιστορία για το πως συμπεριφερότανε το μαγαζί αυτό "PastaFlora" στο παρελθόν;
Εμείς στην Αθήνα είχαμε διαολοστείλει και το sodade όταν κάποτε αρνιόταν να επιτρέψει gay έντυπα στο μαγαζί, τη δεκαετία του 2000, το grand dame στο Γκάζι με τις δύο κομπλεξικές κρυφολεσβίες ιδιοκτήτριες που έδιωχναν όποιον straight και gay φιλιότανε, το Magaze σήμερα, που παρόλαυτά κάποιοι είναι τόσο αναξιοπρεπείς αδερφές που συνεχίζουν να το τιμούν.
Ξέρουμε όποιας ηλικίας και να είμαστε, αν ασχολιόμαστε με την κοινότητα, που ακριβώς σύχναζαν οι προηγούμενοι από μας στην ηλικία μας, στο Κολωνάκι ή την Πλάκα πριν την αξιοποιήσει διαφορετικά η Μελίνα.
Η μόνη εξήγηση που μπορέσαμε να δώσουμε αρχικά είναι πως με τους χορηγούς ασχολήθηκε ένα και μόνο άτομο που ήταν άσχετο με την ιστορία της πόλης του, πράγμα όμως ανεπίτρεπτο και αδικαιολόγητο.
Το μαγαζί Banal άραγε το γνωρίζουν; Πως η Θεσσαλονίκη είχε άπειρα ξέφρενα ΛΟΑΤ μαγαζιά με κάθε καρυδιάς καρύδι, όταν η Αθήνα δεν ήξερε που παν τα τέσσερα, το γνωρίζουν;
Σήμερα η Θεσσαλονίκη έχει μείνει με 4(?) μαγαζιά κι αυτά είναι για γέλια. Ποιος άραγε ευθύνεται; Αν οι μισοί που ζούν εκεί είναι κρυφές και κομπλεξικοί δεν θέλει και ερώτημα. Εδώ πρέπει να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο του Αθηναϊκού scape club σήμερα, με τα κλουβιά του και την καγκούρικη μουσική, που όλοι ανεβαίνουν στις μπάρες, το πολύ μέχρι 25 χρονών και ξεδίνουν όπως κι αν είναι, κοντοί χοντροί και άσχημοι δεν καταλαβαίνουν Χριστό, δεν ντρέπονται για τίποτα, φορούν ο,τι πιο έξαλλο έχουν και απορείς αν όντως αυτά τα παιδάκια κυκλοφορούν όλο το βράδυ έτσι ή φεύγουν απ΄το σπίτι τους ντυμένα έτσι!
Αυτό δεν μπορεί να γίνει στη Θεσσαλονίκη και όχι επειδή είναι μικρή πόλη όπως δικαιολογούνται κάποιοι, γιατί όσο υπήρχε το Banal και τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα σε σχέση με σήμερα κανείς δεν ντρεπόταν να πηγαίνει ντυμένος φτερού και να ξεσαλώνει, ακόμα και με διασήμους που έσκαγαν μύτη. Σήμερα βέβαια πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τον κάθε ετεροκανονικό, φοβικό κι απολογητικό βλάκα που δεν του αρέσει το "τσίρκο και το πανηγύρι".
Οι ιδιοκτήτες του PastaFlora ήταν από εκείνους τους δηθνιάρηδες, που την είχανε ψωνίσει και δεν τους αρέσαν οι φτερούδες, αλλά απαιτούσαν μόνο με αφρόκρεμα και λόγιους να γιομίζει η μαγαζάρα τους. Όμως μια πόλη όσο όμορφη κι αν είναι, που έκανε τα πάντα για να ξεχάσει την ιστορία της γενικά, είτε αφορούσε την Εβραϊκή μειονότητα, είτε την Μουσουλμανική και άλλες, που ακριβώς θα τους βρει τους λόγιους και την αφρόκρεμα, όταν δεν ξέρει να εκτιμάει τις φτερούδες της; Έχουν ξεχάσει φαίνεται ακόμα και τον Ηλία Πετρόπουλο. Τόση αμορφωσιά και αδιαφορία έχει πέσει εκεί πάνω τις τελευταίες δεκαετίες λοιπόν.
Ευτυχώς όμως που άνοιξε το Τρανς μαγαζί στου Βαρδάρη και κάτι άρχισε να κινείται πάλι.
Το συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε τώρα είναι πως κανείς τους δεν ασχολήθηκε με το παρελθόν της ΛΟΑΤ κοινότητας της Θεσσαλονίκης, αποδεικνύονται αμόρφωτοι, δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ τους να συζητήσουν τέτοια θέματα και μέχρι περσι πλακώνονταν και μας απασχολούσαν με τα πολιτικά και ιδεολογικά τους καπρίτσια.
Προφανώς δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το τι συνέβαινε στη ζωή της ίδιας τους της πόλης πριν βγουν απ΄τη ντουλάπα, πριν μαζευτούν κι αποφασίσουν, έχοντας πάρει παράδειγμα και δύναμη από την Αθήνα, να ξεκινήσουν το δικό τους Pride, το οποίο βέβαια ήταν ανίκανοι να συναποφασίσουν πως το θέλανε, αλλά ούτε και να το προστατέψουν, παρά τη βοήθεια του δημάρχου.
Όπου λαλούν πολλές κοκόροι λοιπόν αργεί να ξημερώσει. Ευτυχώς που συμβαίνουν όλα αυτά στη Θεσσαλονίκη για να βλέπουν οι της Αθήνας πόσο δύσκολο είναι να ανήκεις σε ομάδα, να παίρνεις αποφάσεις και να βγαίνει ένα σοβαρό και σταθερό αποτέλεσμα.
Από τα σχόλια μπορεί κανείς να καταλάβει για το ποιόν των ιδιοκτητών που δώσαν χορηγεία και για την ηλιθιότητα εκείνων που τη δέχτηκαν.
»Ξεχασε το Pasta Flora όταν μας πετούσε με τις κλωτσιές επειδή ειμασταν πούστηδες και ξαφνικά το 2015 έγινε και χορηγός μας?»
»Δηλαδή τώρα που το έγινε χορηγός του Πραιντ μπορώ επιτέλους να πάω χωρίς να πρέπει να προσποιούμε τον στραίητ?»
»Τόσα χρόνια τρέχουμε να φτιαχτεί το pride της πόλης,προσπαθούμε να βρούμε επιχειρήσεις και ανθρώπους να το στηρίζουν πραγματικά και όχι για να κάνουν διαφήμιση του μαγαζιού τους και έρχεται σήμερα το Pasta Flora να μας πεί τι πως είναι gay friendly …Ασχημο αστείο»
»Τι έγινε? Χτύπησε η κρίση το Pasta Flora και θυμήθηκε τους γκέι και τις λεσβίες?»
»Πουλήσαμε τις μνήμες για 150 ευρώ χορηγία?»
»Αποζημίωση για τα πεταμένα γκει περιοδικά που του χαλάγανε την αισθητική η χορηγία του Pasta Flora?»Για να έρθει η ανιστόρητη απάντηση από το Thessalonike Pride:
<<...δεν υπάρχει καμία επίσημη καταγγελία για ομοφοβική ή τρανσοφοβική δράση στο συγκεκριμένο μαγαζι και πως άν έιχαν δεχτεί κάποια τέτοια καταγγελία σίγουρα θα το είχαν διερευνήσει πρώτα,πρίν αποδεχτούν την χορηγία...>>
Δεν μπορούσαν να πάρουν τα λεφτά και το όνομα του μαγαζιού να μην το βάλουν πουθενά; :pΠηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος...