Γιατί χρειαζόμαστε τον Φεμινισμό

Είναι πολύ μεγάλη η διαφορά του ουσιαστικού και πρακτικού φεμινισμού, από αυτόν που προβάλλεται από πωρωμένες οντότητες με αμφιβολίες για την ίδια τους τη σεξουαλικότητα, οι οποίες μέσα από έναν φθόνο του πέους και όχι εν τέλει οδηγούμενες από ανάγκη για ισότητα και αποδοχή της διαφορετικότητας, μετατρέπονται σε κομπλεξικά άτομα, προωθώντας τον μισανδρισμό, σε σημείο να καταγγέλλουν την πρακτική των ανδρών να κατουράνε ελεύθερα όρθιοι. Φτάνουν συχνά σε σημείο να μπερδεύουν τις "αναρχοqueer" εμμονές τους, απαγορεύοντας πχ ακόμα και από gay άνδρες να εκφέρουν γνώμη για το ποιο πρότυπο γυναίκας θαυμάζουν, επειδή έτσι γίνονται "σεξιστές". Αν πχ εκθειάζεις την Gretta Garbo, σημαίνει ότι κάνεις fat shaming, αν κατηγορείς την εμπνεύστρια των ανορεξικών μοντέλων όπως η Twiggy, είσαι πάλι ένας προνομιούχος, που ευθύνεσαι συλλογικά για την πατριαρχική δόμηση που κατεύθυνε σε τέτοια πρότυπα, προσπαθώντας να αποποιηθείς την ευθύνη σου...που γεννήθηκες άνδρας, άρα αυτομάτως κρίνεσαι ένοχος. Μάλιστα έχουμε δει πως σε χώρες όπως η Σουηδία, όπου τα δικαιώματα και η ισότητα καταστρατηγούνται για να διώκονται ακτιβιστές όπως ο Τζουλιάν Ασαντζ για βιασμό. Για να μπορούν γυναίκες που κάνουν σεξ χωρίς καπότα, να διεκδικούν δικαστικώς τεράστιες αποζημιώσεις, το επόμενο πρωί, από ανυποψίαστους ερωτικούς συντρόφους που έπεσαν στην παγίδα.

Αν δεν είσαι πχ γυναίκα, δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις τις γυναίκες της Μέσης Ανατολής, συγκρίνοντας τα δυτικά σου πρότυπα με τα δικά τους. Από την άλλη όμως όλες αυτές οι γυναίκες που πριόνισαν την ίδια τους τη θέση μέσα σε κάθε κοινωνία, που έγιναν μητέρες που καλόμαθαν τους γιούς τους και τους έδωσαν απόλυτες εξουσίες, μπορούν να κρίνονται μόνο από τις σημερινές μοδάτες ακτιβίστριες, που παριστάνουν τις επαναστάτριες, αλλά αντιδρούν μονάχα εντός του κύκλου που τις παίρνει, επιτίθενται πχ σε gay άνδρες, ποτέ στον πατέρα τους, ποτέ στο θείο τους, ποτέ στη μάνα τους, ποτέ σε χρυσαυγίτη.

Είναι λοιπόν ένα πρόβλημα να αντιμετωπίζει κανείς 20χρονα παρτσακλά που δεν έχουν ευχαριστηθεί ή ανακαλύψει το σεξ, που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον αγώνα των γυναικών του παρελθόντος, που οικειοποιούνται τον φεμινισμό, για να μεταθέτουν τα υπαρξιακά τους, όπως κάτι λεσβίες που ενδόμυχα θέλουν να ξεριζώσουνε τη μήτρα τους, ή αναρχικές στρέητ γκόμενες που κρίνουν τους πάντες, αλλά στο τέλος καταλήγουν στην αγκαλιά ενός χωριάτη μπάτσου. 

Οι λόγοι λοιπόν που χρειαζόμαστε τον πραγματικό φεμινισμό κι όχι το fashion trend ψευτοδιανούμενων, αλλά αυτόν που μαθαίνουμε παραδόξως από κάτι ποπ βλαχοαμερικάνες, όπως η Kesha, είναι οι εξής:

Ο Zayn Malik πλήρωσε για να παρατήσει στη μέση μια παγκόσμια περιοδεία, να σπάσει το συμβόλαιο με την εταιρία, επειδή δεν γούσταρε τη μουσική των Οne Direction, αλλά η Kesha εξαναγκάζεται να παραμείνει στο δικό της συμβόλαιο φυλακισμένη, να ανεχτεί έναν άνθρωπο/παραγωγό που για χρόνια την εκβιάζει με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο. Βλέπουμε λοιπόν πως το αμερικάνικο δικαστήριο αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά την περίπτωση ενός άντρα που ήθελε να κάνει την καύλα του, από την υπόθεση μιας γυναίκας που ζητά την απομάκρυνση του συνεργάτη που την κακοποιούσε.

Την ίδια στιγμή ροκ τραγουδιστές πλακώνουν στο ξύλο τις κοπέλες τους, αλλά συνεχίζουν να αποθεώνονται από άλλες αποβλακωμένες θαυμάστριες, ακόμη κι αν έχουν καταδικαστεί. Αξιοπρέπεια μηδέν δηλαδή.

Ηλίθια αγόρια που ανοίγουν κανάλια στο youtube, αποθεώνονται από εξίσου ταπεινούς αργόσχολους, κάνοντας πλάκες σε τυχαίες κοπέλες στο δρόμο, χουφτώνοντάς τες, επειδή υποτίθεται ότι θα έπρεπε να τους αρέσει να γελάσουν, ή στο κάτω κάτω αν ντύνονται σαν πουτάνες τα θέλει ο οργανισμός τους.

Η Hillary Clinton θα ερωτηθεί για τα ταγερ στη γκαρνταρόμπα της, αλλά όχι για πολιτικά θέματα όπως συμβαίνει με τους άνδρες πολιτικούς ανταγωνιστές της.

Στις ΗΠΑ ταμπόν και σερβιέτες φορολογούνται ως είδη πολυτελείας, σε αντίθεση με τα ξυριστικά είδη για τον άνδρα.

Όταν κάνεις βόλτα και σου την πέφτουν διάφοροι, θεωρούν πως πρέπει να παίρνεις την κάθε σαχλαμάρα τους ως κομπλιμέντο, σταματώντας μόνο αν σε δουν να συνοδεύεσαι.
Εδώ βέβαια να σημειώσουμε πως δεν είναι όλα τα αγόρια ληγούρηδες, ούτε είναι κακό το καμάκι.

Κανείς δεν λοξοκοιτάζει έναν άνδρα χωρίς μπλούζα, σε αντίθεση με μια γυμνόστηθη γυναίκα, ή μια γυναίκα που θηλάζει δημοσίως.Οι άνδρες που απελευθερώνουν τη θηλυκή τους πλευρά, φέρουν αντικείμενα που παραπέμπουν στη θηλυκότητα, γελοιοποιούνται δημοσίως. Μάλιστα από γυναίκες, οι οποίες δεν κατανοούν εκείνη τη στιγμή πως προσβάλουν την ίδια τους την ύπαρξη, το κοινωνικό τους φύλο. Γιατί βέβαια και εκείνες ευθύνονται εξίσου για την τοποθέτηση κάθε κοινωνικής έκφρασης σε ταμπέλες και κουτάκια. Όταν η Κοντσίτα φόρεσε φόρεμα με μούσια προκάλεσε πανικό, ακριβώς γιατί κυριαρχεί ένας διάχυτος φασισμός πάνω στα επιτρεπτά όρια και κοινωνικά πρότυπα.

Ευτυχώς τα πράγματα αλλάζουν, βλέπουμε πατέρες, ή διάσημες μητέρες όπως η Adele να φορούν στα αγόρια τους κοστούμια πριγκιπισσών της disney.

Οι γυμνές φωτογραφήσεις ανδρών, σε αντίθεση με των γυναικών, δεν φέρουν τον νοητό υπότιτλο "Πουτάνα"...ένας ωραίος τίτλος που πρέπει να απενοχοποιήσουμε πλήρως, χωρίς να τον απονέμουμε σε ζωντόβολα όπως η Ελλη Παπαγγελή ή η Τζούλια Αλεξανδράτου, που απευθύνονται στο τηλεοπτικό κοινό που συνθέτουν οι κατίνες απ΄τη μια και οι ληγούρηδες άντρες τους από την άλλη.
Οι άντρες μπορούν να έχουν πολλές γκόμενες, οι γυναίκες δεν μπορούν να έχουν πολλούς γκόμενους.

Ένας γκέυ άνδρας αν ισχυριστεί ότι βιάστηκε, θα τον ρωτήσουν "γιατί δεν σάρεσε;", όπως και ένα αγόρι παρασυρθεί από μια μεγαλύτερη γυναίκα. Δεν είναι λίγες οι φορές που λεσβίες άκουσαν το αξεπέραστο "δεν έχεις βρει ακόμα τον κατάλληλο", όπως φυσικά και οι gay άνδρες.
Από την άλλη για πολλούς gay άνδρες θεωρείται ντροπιαστικό να σε πηδήξει ένας θηλυπρεπής, αν δεν είναι μάτσο άνδρας, τριχωτός και τραμπούκος.

Φεμινισμός είναι να αποδέχεσαι πως ένας άνδρας μπορεί να επιτελέσει το ρόλο της μητέρας ισότιμα, στο μεγάλωμα ενός παιδιού και αντίστοιχα μια γυναίκα να επιτελέσει το ρόλο ενός άνδρας, γιατί μιλάμε για κοινωνικά πρότυπα. Δεν αποδεχόμαστε λοιπόν τις θέσεις που μας επιβάλλονται από τις διαμορφωμένες, για ιστορικούς λόγους, νόρμες, ακριβώς όμως γιατί η ιστορία, οι συνθήκες και οι ανάγκες αλλάζουν.

Ο φεμινισμός λοιπόν δεν είναι μια γυναικεία βιολογικώς υπόθεση, αλλά υπόθεση όλων όσων θέλουμε να γιορτάζουμε τη θηλυκή μας φύση κάθε μέρα. Θα υπάρχει για όσο η συντηρητική κοινωνία θα επιμένει στον εναρμονισμό του βιολογικού φύλου με το κοινωνικό πρότυπο, παραμερίζοντας τις διαφοροποιήσεις και διακυμάνσεις και προσμίξεις ανάμεσα σε αυτά.