Αποκαθιστούμε τους Επαναστάτες γιούς από όποια Προάστια κι αν προέρχονται!

Μόνο θετικά έχουν να λένε οι αυτόπτες μάρτυρες της διπλής ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης για την ηρεμία και την ψυχραιμία της ομάδας των απαλλοτριωτών. Μέχρι και κάποιους ανθρώπους που πιέστηκαν ψυχολογικά τους έβγαλαν έξω από την τράπεζα ενώ καθησύχαζαν τους υπόλοιπους.
Μια μέρα μετά, στις φωτογραφίες τους που δημοσίευσε η αστυνομία είναι εμφανή τα σημάδια της κακοποίησης και του βασανισμού, παρότι κατά τη σύλληψή τους δεν υπήρξε καμία συμπλοκή όπως προσπαθεί να ισχυριστεί εκ των υστέρων το υπουργείο δημόσιας τάξης.
Ο σκοπός του ξυλοδαρμού και των βασανιστηρίων αφορά τόσο στην εκδικητικότητα των μηχανισμών απέναντι σε όσους αμφισβητούν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κράτους και της οικονομίας, των εγχώριων και ευρωπαϊκών διευθυντηρίων, όσο και στην περιφορά των φωτογραφιών των κακοποιημένων ως τρόπαιων επίδειξης της τιμωρίας των αντιφρονούντων, εκείνων που κάνουν πράξη την εχθρότητά τους σε κάθε εξουσία.
Η συγκεκριμένη πρακτική θυμίζει -κατ’ αναλογία- τη σκύλευση πτωμάτων ανταρτών (ελασιτών και μαχητών του ΔΣΕ) και την περιφορά των κομμένων τους κεφαλιών σε πόλεις και χωριά για τρομοκράτηση και παραδειγματισμό. Και έρχεται σε συνέχεια των πρόσφατων βασανιστηρίων 15 αντιφασιστών διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ, που είχαν συλληφθεί σε αντιφασιστική μοτοπορεία στην περιοχή των Κάτω Πατησίων.

Αν θεωρούν οι σύγχρονοι κυνηγοί κεφαλών ότι οι πρακτικές τους εκφοβίζουν τον κόσμο του αγώνα απατώνται οικτρά. Μάλλον εξοργίζουν ακόμα περισσότερο τους «από κάτω» και κυρίως τους νεολαίους. Πόσο δε μάλλον όταν συναντούν την ανυποχώρητη στάση των συλληφθέντων.
Μήπως σας λέει κάτι ότι ο ένας εκ των συλληφθέντων ήταν φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ακριβώς δίπλα του το βράδυ της δολοφονίας του από μπάτσους στα Εξάρχεια; «Αναρχία ρε κουφάλες»…

Πηγή:http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html

[...]Ο Νίκος στα 16 του, στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, κρατούσε αγκαλιά τον φίλο του που ξεψυχούσε με τη σφαίρα του Κορκονέα στην καρδιά. Και τώρα, κάποιος τυχάρπαστος ονόματι Πάσχος Μανδραβέλης, λέει πως «φούσκωσαν τα μυαλά του και θα χαθεί».
Ο Νίκος στα 16 του είδε τα κανάλια να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και να σκυλεύουν τη μνήμη του νεκρού φίλου του. Και τώρα, κάποιος τυχάρπαστος ονόματι Κωνσταντίνος Ζούλας, λέει πως «χρήζει δέκα σφαλιάρων».
Ο Νίκος στα 16 του άκουγε τους ΜΑΤατζήδες να φωνάζουν στην κηδεία του φίλου του «πού είναι τώρα ο Αλέξης σας;». Και τώρα, κάποιος τυχάρπαστος ονόματι Άδωνις Γεωργιάδης, προβληματίζεται που «παιδιά πλούσιων οικογενειών που τα έχουν όλα παρασύρονται στον Αναρχισμό».
Δεν ήξερα τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Δεν είχε βγει μαζί μου εκείνο το βράδυ. Η καρδιά του δεν βρισκόταν μόλις ένα μέτρο δίπλα από τη δική μου, όταν έφαγε τη σφαίρα. Δεν ξεψύχησε στα δικά μου χέρια. Τα μάτια του δεν κοιτούσαν γεμάτα αποριά τα δικά μου, όταν άφηνε την τελευταία του πνοή.
Δεν τολμώ να ισχυριστώ, πως μπορώ να αντιληφθώ πλήρως τί κρύβει μέσα του ο Νίκος. Και δεν μπορώ να πω με σιγουριά, πως στη θέση του θα είχα ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο.
Οπότε, δεν τον κρίνω. Δεν έχω αυτό το δικαίωμα.
ΥΓ: η περίπτωση του Νίκου είναι ο ορισμός της φράσης «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες». Οι μόνοι που -κάνουν πως- δεν το βλέπουν, είναι αυτοί που έσπειραν ανέμους τον Δεκέμβρη του 2008. Είναι πανικόβλητοι, γιατί βλέπουν τη θύελλα να θεριεύει και να τους έχει βάλει στο μάτι. Δεν τους λυπάμαι. Όπως έστρωσαν, ας κοιμηθούν."
πηγή: salatatv.net