Αγαπητή "Αυγή",
Πριν από μερικές ημέρες παρουσιάστηκε ένα άρθρο-κριτική στην έκθεση της Πάολα που παρουσιάζεται στην γκαλερί Breeder. Κατά την άποψή μας, το άρθρο αποπνέει μια ατμόσφαιρα αποστροφής προς τις τρανς, στο κομμάτι το οποίο αναφέρεται στις "τραβεστί", περιγράφει δηλαδή με όρους του 1970, ίσως και παλαιότερα, μια κατάσταση, ενώ σήμερα έχουμε να κάνουμε με το 2013 και τα πράγματα και η αντίληψη έχουν αλλάξει. Ο όρος "τραβεστί", ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από το κράτος για να περιγράψει μερικούς ανθρώπους που λόγω κοινωνικού αλλά και κρατικού αποκλεισμού οδηγούνταν στο να εκδίδονται στη Συγγρού (και όχι μόνο), είναι σήμερα ξεπερασμένος ακριβώς γιατί παραπέμπει σε αυτήν την κατάσταση.
Τη δεκαετία του 1970, στο τέλος της οποίας οι πρώτες τρανς έκαναν τις πρώτες εγχειρήσεις αλλαγής φύλου παράνομα στον δόκτωρα Μπιρού στο Μαρόκο, η αστυνομία επέδραμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα στις πιάτσες της Συγγρού και μάζευε αδικαιολόγητα τις "τραβεστί", όπως λέει και το άρθρο, και τις πήγαινε για εξακρίβωση στα αστυνομικά τμήματα. Εκείνη την εποχή αναπτύχθηκε και η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν αυτοί οι άνθρωποι για να συνεννοούνται στο πεζοδρόμιο, τα περίφημα καλιαρντά, τα οποία καθαγιάστηκαν αργότερα με τη μελέτη του Πετρόπουλου και το βιβλίο που εκδόθηκε.
Χρειάστηκε πολύς και σταθερός αγώνας από ανθρώπους σαν την Πάολα, για να αλλάξουν κάπως τα πράγματα, τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνικό, και να μη θεωρούνται οι τρανς αποβράσματα της κοινωνίας και εξοβελιστέες στο πυρ το εξώτερο. Και λέμε "σε κοινωνικό επίπεδο" γιατί σε κρατικό επίπεδο δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ακόμα και σήμερα υπάρχει η ίδια επίθεση στις τρανς από τους αστυνομικούς και τις τραβολογάνε κάθε τρεις και λίγο στα τμήματα για εξακρίβωση. Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, τις τρανς που μάζεψαν από τον δρόμο και τις πήγαν για τεστ HIV χωρίς τη θέλησή τους, στα πρότυπα της επίθεσης του Μαΐου 2012 στις γυναίκες που μερικές τους είναι ακόμα προφυλακισμένες. Για καλή τους τύχη καμία τρανς από αυτές δεν βγήκε θετική, διαφορετικά θα είχαμε και προφυλακισμένες τρανς σήμερα. Ή ακόμα να θυμίσουμε το περιστατικό με την τρανς γυναίκα που ενώ, προς τιμήν της, θέλησε να τελειώσει κάποια στιγμή το σχολείο που δεν μπόρεσε να τελειώσει στην ώρα του, δέχτηκε τέτοια επίθεση bullying από τους συμμαθητές της, που την περιέλουσαν με βενζίνη και πήγαν να την κάψουν, αλλά και από τον ίδιο τον διευθυντή τού σχολείου, που ήθελε πάση θυσία να την αποπέμψει από το σχολείο, που έφτασε σε απόγνωση και σκεφτόταν να αυτοκτονήσει. Γι' αυτήν την περίπτωση έχει γίνει τελευταία και μια ερώτηση στη βουλή από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλο αυτό το περιθώριο που προαναφέραμε προφανώς είναι απεχθές στον συντάκτη του άρθρου, το οποίο πέρα από τις τρανσφοβικές αναφορές βρίθει προκατάληψης εναντίον του τρόπου ζωής των τρανς και της εν γένει κουλτούρας τους. Αυτό βέβαια είναι απόλυτο δικαίωμά του, όπως δικαίωμα και δικό μας είναι να τον κριτικάρουμε. Από την άλλη μεριά όμως, θα περιμέναμε μια, αν όχι παρέμβαση στα γραπτά του συντάκτη για να μη θεωρηθεί λογοκρισία, τουλάχιστον μια απάντηση από την εφημερίδα σχετικά με τις διακρίσεις εναντίον των τρανς και την προκατάληψη εναντίον τους. Είναι βεβαίως δικαίωμα του συντάκτη να θεωρεί τις φωτογραφίες της Πάολα πορνογραφία ή κάτι παραπλήσιο, ωστόσο να θυμίσω ότι στην εποχή του ο Ρόμπερτ Μάπλθορπ είχε αντιμετωπίσει την ίδια αντίδραση.
Θα θέλαμε πραγματικά μια απάντηση όμως από την εφημερίδα όσον αφορά τη χρήση του όρου "παρεκτροπή". Αλήθεια, είναι παρεκτροπή να επιθυμεί κάποιος το ίδιο του το φύλο; Είναι παρεκτροπή μια γυναίκα να ερωτεύεται γυναίκες ή ένας άνδρας να ερωτεύεται άνδρες; Ή, ακόμα περισσότερο, είναι παρεκτροπή η παρενδυσία; Σε ποιο σημείο σταματάει το δικαίωμα του ατόμου να αυτοπροσδιορίζεται και πού αρχίζει ο εξοβελισμός από την κοινωνική συμβατικότητα; Και ποιος μπορεί να αποφασίσει αυτά τα όρια; Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι εύκολο να απαντηθούν από κανέναν μας ούτε καν από μας τους ίδιους στον εαυτό μας. Ωστόσο όταν πρόκειται για εφημερίδα της Αριστεράς, της δικής μας Αριστεράς, με τον σεβασμό στα κινήματα και στις όποιες διαφορετικότητες (μια που τις ζητάμε να υπάρχουν μέσα στο ίδιο μας το κόμμα, θα πρέπει πρώτα να τις αποδεχόμαστε στους άλλους), περιμένουμε, ή μάλλον απαιτούμε, να υπάρχει μια ευαισθησία σε αυτά τα ζητήματα.
Καταλήγοντας θεωρούμε απρέπεια το όλο θέμα, μια και οι τρανσφοβικές αλλά και ομοφοβικές αναφορές στα αριστερά ΜΜΕ (όπως το ομοφοβικό σχόλιο του παραγωγού στο Κόκκινο πριν ένα μήνα για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, για το οποίο και δεν υπήρξε καμία αντίδραση εναντίον του) οδηγούν σε ακύρωση την όλη προσπάθεια που καταβάλλουμε ως ομάδα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, αλλά και ως Τμήμα Δικαιωμάτων για να πείσουμε τη ΛΟΑΤ κοινότητα ότι υποστηρίζουμε τις διεκδικήσεις τους. Δηλαδή από τη μια κάνουμε ένα βήμα μπροστά και από την άλλη έρχονται κάποια άρθρα όπως αυτό για να δείξουν ότι οι προκαταλήψεις και η ομοφοβία-τρανσφοβία είναι παρούσες και στον δικό μας χώρο μια χαρά όπως και αλλού. Κοινώς μάς τοποθετούν στην ίδια κατηγορία με τον υπόλοιπο σωρό. Και αυτό όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο για μας.
Αντώνης Σιγάλας, Χρήστος Καραγιαννίδης, Μιμίκα Κριτσανίδου, Γιαννης Αλμπάνης, μέλη του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ
Πριν από μερικές ημέρες παρουσιάστηκε ένα άρθρο-κριτική στην έκθεση της Πάολα που παρουσιάζεται στην γκαλερί Breeder. Κατά την άποψή μας, το άρθρο αποπνέει μια ατμόσφαιρα αποστροφής προς τις τρανς, στο κομμάτι το οποίο αναφέρεται στις "τραβεστί", περιγράφει δηλαδή με όρους του 1970, ίσως και παλαιότερα, μια κατάσταση, ενώ σήμερα έχουμε να κάνουμε με το 2013 και τα πράγματα και η αντίληψη έχουν αλλάξει. Ο όρος "τραβεστί", ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από το κράτος για να περιγράψει μερικούς ανθρώπους που λόγω κοινωνικού αλλά και κρατικού αποκλεισμού οδηγούνταν στο να εκδίδονται στη Συγγρού (και όχι μόνο), είναι σήμερα ξεπερασμένος ακριβώς γιατί παραπέμπει σε αυτήν την κατάσταση.
Τη δεκαετία του 1970, στο τέλος της οποίας οι πρώτες τρανς έκαναν τις πρώτες εγχειρήσεις αλλαγής φύλου παράνομα στον δόκτωρα Μπιρού στο Μαρόκο, η αστυνομία επέδραμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα στις πιάτσες της Συγγρού και μάζευε αδικαιολόγητα τις "τραβεστί", όπως λέει και το άρθρο, και τις πήγαινε για εξακρίβωση στα αστυνομικά τμήματα. Εκείνη την εποχή αναπτύχθηκε και η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν αυτοί οι άνθρωποι για να συνεννοούνται στο πεζοδρόμιο, τα περίφημα καλιαρντά, τα οποία καθαγιάστηκαν αργότερα με τη μελέτη του Πετρόπουλου και το βιβλίο που εκδόθηκε.
Χρειάστηκε πολύς και σταθερός αγώνας από ανθρώπους σαν την Πάολα, για να αλλάξουν κάπως τα πράγματα, τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνικό, και να μη θεωρούνται οι τρανς αποβράσματα της κοινωνίας και εξοβελιστέες στο πυρ το εξώτερο. Και λέμε "σε κοινωνικό επίπεδο" γιατί σε κρατικό επίπεδο δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ακόμα και σήμερα υπάρχει η ίδια επίθεση στις τρανς από τους αστυνομικούς και τις τραβολογάνε κάθε τρεις και λίγο στα τμήματα για εξακρίβωση. Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, τις τρανς που μάζεψαν από τον δρόμο και τις πήγαν για τεστ HIV χωρίς τη θέλησή τους, στα πρότυπα της επίθεσης του Μαΐου 2012 στις γυναίκες που μερικές τους είναι ακόμα προφυλακισμένες. Για καλή τους τύχη καμία τρανς από αυτές δεν βγήκε θετική, διαφορετικά θα είχαμε και προφυλακισμένες τρανς σήμερα. Ή ακόμα να θυμίσουμε το περιστατικό με την τρανς γυναίκα που ενώ, προς τιμήν της, θέλησε να τελειώσει κάποια στιγμή το σχολείο που δεν μπόρεσε να τελειώσει στην ώρα του, δέχτηκε τέτοια επίθεση bullying από τους συμμαθητές της, που την περιέλουσαν με βενζίνη και πήγαν να την κάψουν, αλλά και από τον ίδιο τον διευθυντή τού σχολείου, που ήθελε πάση θυσία να την αποπέμψει από το σχολείο, που έφτασε σε απόγνωση και σκεφτόταν να αυτοκτονήσει. Γι' αυτήν την περίπτωση έχει γίνει τελευταία και μια ερώτηση στη βουλή από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλο αυτό το περιθώριο που προαναφέραμε προφανώς είναι απεχθές στον συντάκτη του άρθρου, το οποίο πέρα από τις τρανσφοβικές αναφορές βρίθει προκατάληψης εναντίον του τρόπου ζωής των τρανς και της εν γένει κουλτούρας τους. Αυτό βέβαια είναι απόλυτο δικαίωμά του, όπως δικαίωμα και δικό μας είναι να τον κριτικάρουμε. Από την άλλη μεριά όμως, θα περιμέναμε μια, αν όχι παρέμβαση στα γραπτά του συντάκτη για να μη θεωρηθεί λογοκρισία, τουλάχιστον μια απάντηση από την εφημερίδα σχετικά με τις διακρίσεις εναντίον των τρανς και την προκατάληψη εναντίον τους. Είναι βεβαίως δικαίωμα του συντάκτη να θεωρεί τις φωτογραφίες της Πάολα πορνογραφία ή κάτι παραπλήσιο, ωστόσο να θυμίσω ότι στην εποχή του ο Ρόμπερτ Μάπλθορπ είχε αντιμετωπίσει την ίδια αντίδραση.
Θα θέλαμε πραγματικά μια απάντηση όμως από την εφημερίδα όσον αφορά τη χρήση του όρου "παρεκτροπή". Αλήθεια, είναι παρεκτροπή να επιθυμεί κάποιος το ίδιο του το φύλο; Είναι παρεκτροπή μια γυναίκα να ερωτεύεται γυναίκες ή ένας άνδρας να ερωτεύεται άνδρες; Ή, ακόμα περισσότερο, είναι παρεκτροπή η παρενδυσία; Σε ποιο σημείο σταματάει το δικαίωμα του ατόμου να αυτοπροσδιορίζεται και πού αρχίζει ο εξοβελισμός από την κοινωνική συμβατικότητα; Και ποιος μπορεί να αποφασίσει αυτά τα όρια; Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι εύκολο να απαντηθούν από κανέναν μας ούτε καν από μας τους ίδιους στον εαυτό μας. Ωστόσο όταν πρόκειται για εφημερίδα της Αριστεράς, της δικής μας Αριστεράς, με τον σεβασμό στα κινήματα και στις όποιες διαφορετικότητες (μια που τις ζητάμε να υπάρχουν μέσα στο ίδιο μας το κόμμα, θα πρέπει πρώτα να τις αποδεχόμαστε στους άλλους), περιμένουμε, ή μάλλον απαιτούμε, να υπάρχει μια ευαισθησία σε αυτά τα ζητήματα.
Καταλήγοντας θεωρούμε απρέπεια το όλο θέμα, μια και οι τρανσφοβικές αλλά και ομοφοβικές αναφορές στα αριστερά ΜΜΕ (όπως το ομοφοβικό σχόλιο του παραγωγού στο Κόκκινο πριν ένα μήνα για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, για το οποίο και δεν υπήρξε καμία αντίδραση εναντίον του) οδηγούν σε ακύρωση την όλη προσπάθεια που καταβάλλουμε ως ομάδα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, αλλά και ως Τμήμα Δικαιωμάτων για να πείσουμε τη ΛΟΑΤ κοινότητα ότι υποστηρίζουμε τις διεκδικήσεις τους. Δηλαδή από τη μια κάνουμε ένα βήμα μπροστά και από την άλλη έρχονται κάποια άρθρα όπως αυτό για να δείξουν ότι οι προκαταλήψεις και η ομοφοβία-τρανσφοβία είναι παρούσες και στον δικό μας χώρο μια χαρά όπως και αλλού. Κοινώς μάς τοποθετούν στην ίδια κατηγορία με τον υπόλοιπο σωρό. Και αυτό όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο για μας.
Αντώνης Σιγάλας, Χρήστος Καραγιαννίδης, Μιμίκα Κριτσανίδου, Γιαννης Αλμπάνης, μέλη του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος...