Η δυσκολία του να είσαι θηλυπρεπής

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη αδερφή, παρά 40 χρόνια, κρυφή κι αρρενωπή!

Θέλει αρετή και τόλμη η θηλυπρέπεια. Στην εποχή μας η φιγούρα του θηλυπρεπή αποτελεί καρικατούρα, αυτό συμβαίνει γιατί η mainstream εικόνα μας αλλάζει και τείνουμε να εξελισσόμαστε από θύματα σε ήρωες, μυώδεις και αρσενικοί. Αυτοί είναι οι κυρίαρχοι ρόλοι. Ούτε καν τα αγόρια της επαρχίας με τα μηχανάκια να γκαζώνουν, το τσιγάρο λοξά στα χείλη, τα δαχτυλίδια και τα καρφάκια.

Απέχουμε πολύ από την περίοδο της Χούντας κι ας μην τελείωσε το 74', που το κράξιμο έπεφτε άφθονο σε όλους, είτε ήταν γυναίκες, φαινομενικά ελευθέρων ηθών, είτε τεντυ μπόηδες και μαλλιάδες χίπηδες.

Αν ήσουν προκομμένη αδερφή, δηλαδή χαμαιλέοντας, και ήξερες να ελίσσεσαι, δεν αντιμετώπιζες προβλήματα.
Οι κοπέλες κι οι κατίνες της γειτονιάς αράζανε στο κομμωτήριο του χαριτωμένου Λάκη που τους έλεγε αστεία, που ήταν περιποιητικός και τις καλόπιζε, άλλωστε ήταν δικό τους παιδί, μεγάλωσε στη γειτονιά, κι οι άντρες νοικοκυρέοι σκέφτοναν "έλα μωρέ τι να κάνουμε, έτσι γεννήθηκε το παιδί! Να το σκοτώσουμε δηλαδή;"

Αν ήσουν έξυπνος μαζεύονταν γύρω σου και τελικά σε συνήθιζαν, μπορεί να σου χαλάλιζαν και "κάνα παλικαράκι να το κάμεις άντρα" στα μουλωχτά μπορεί να έκανε ουρά κι η γειτονιά ολόκληρη, να σε κυνηγούσαν από τα απέναντι πεζοδρόμια ξαναμμένα τραμπουκάκια και βλάχοι που σε παρέσυραν σε κάποια έρημη μάντρα, που σου άνοιγαν τα πόδια, έφτυναν κι έμπαιναν (Δείτε την ταινία Ζ του Γαβρά και θα καταλάβετε λίγο καλύτερα). Αν ήσουνα γλυκό αγοράκι με λεπτούς τρόπους εσένα γουστάρανε, εσένα ποθούσαν, εσένα επέλεγαν τα τσόλια και για να ερωτευτούν και για να αισθανθούν την υπεροχή. Τους σημερινούς gay άνδρες, τους μπινέδες τότε, τους αποκαλούσαν πλακομουνούδες, άλλη σεξουαλικότητα τότε, άλλη σήμερα μετά την απελευθέρωση. Σήμερα τα τσόλια δεν υπάρχουν, οι μάγκες δεν είναι πια κωλομπαράδες και δεν χρειάζονται ούτε καν οι πουτάνες για να σε ξεπαρθενιάσουν.

Σήμερα λίγο μετά τα 25 πρέπει να είσαι τούμπανο, να μην φοράς και πολύ πολύχρωμα, καλύτερα μάλιστα να ντύνεσαι με πόλο μπλουζάκια σαν ΔΑΠίτης. Να πηγαίνεις γυμναστήριο κι ύστερα στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, το Γκάζι ψόφησε. Εκεί θα ανοίγεις το ραντάρ του κινητού, θα αναζητείς κάποιον να νιώσεις πριγκίπισσα, αλλά παραδόξως όλοι οι επίδοξοι βαρβάτοι ψωλαράδες, θα αναζητούν μάλλον το ίδιο. Top to Top games, να είσαι αρρενωπός, να μην είσαι χοντρός, να μην είσαι θηλυπρεπής, να μην σου φαίνεται, εκτός κυκλωμάτων, straight acting and looking, γιατί αν ήθελαν κοριτσάκια θα πήγαιναν με γκόμενες!

Λιώσε λοιπόν στο γυμναστήριο, σκίσε τα φτερά της νεράϊδας, κάνε τσιγάρα να βραχνιάσεις να αλλάξεις τη λεπτή φωνή σου, κρύψου πίσω από τα μαύρα σου γυαλιά, τα μούσια και τα γένια. Πρέπει να κάνεις σφρυγιλό ποπό κι ας μην τον χρειαστείς ποτέ, έτσι όπως πάμε, με διμούτσουνους δονητές θα γαμιέστε πλέον.

Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο να αντέξεις την πίεση, γιατί ο θηλυπρεπής δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από μούσκουλα, όπως κρύβεται ο μπρατσαράς που ακούει στα κρυφά την Πάολα. Η λυγερόκορμη αδερφή αγαπάει την lady Gaga και το δείχνει. γιαυτό ονομαστήκαμε και gay γιατί ήμασταν χαρούμενες και θέλαμε να το εκφράζουμε και όχι για να καταλήξουμε μια μέρα το 2013 να βουτήξουμε στην μαρμίτα την ετεροκανονικότητας.

Δυστυχώς η εποχή της γυναικείας υπεροχής έληξε, όπως έληξε και η αυτοκρατορία των τραβεστί, τώρα έχουμε τις cross dressers που δεν υιοθετούν την θηλυκή τους πλευρά και στην καθημερινότητα, που το κάνουν πάνω στην καύλα, που αντί να πληρώνονται τα σκάνε κιόλας. Στους ναούς της ομορφιάς οι άνδρες κάνουν πια κουμάντο, γνωρίζουν την ομορφιά τους, οι μύες κι οι γωνίες έγιναν το αντικείμενο του πόθου, τώρα πια οι άνδρες γνωρίζουν την ομορφιά τους, σε λίγο θα αρχίσουν να ανταγωνίζονται άσχημα, θα αρχίσουν να αναγνωρίζουν το καλό μανό σε μια γυναίκα, οι γυναίκες δεν θα φτιασιδώνονται πια για να ξεχωρίζουν η μια από την άλλη. Προβλέπω να θησαυρίζει όποιος βρει τον τρόπο να τα μασάει από τους επίδοξους μοντέλους, να τους προσηλυτίσει στο metrosexual ή και μη χειρότερα στο Αsexual, αφού πλέον για να γαμήσουνε, να βγούν ένα απλό ραντεβού, πρέπει να ψειρίσουνε το κάθε τι, είναι πολύ καλοί αυτοί...για τον πάσα ένα. 

Δεν υπάρχουν αληθινοί άντρες, είμαστε η απόδειξη, είναι λοιπόν μεγάλος σαδομαζοχισμός να γυρνάμε την πλάτη στην ίδια μας την κουλτούρα και να αποκρύπτουμε τα θηλυπρεπή μας χαρακτηριστικά. Δεν είναι δα και τόσο παράλογο και κακό να θεωρούν οι straight πως οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι άνδρες είναι καλλιτέχνες και όχι παλαιστές.

Οι αληθινοί ήρωες δεν είναι οι παλαιστές κι αθλητές που κάνουν οuting για να καταφέρουν να παλέψουν με τους κρυφούς τους δαίμονες και να απαιτήσουν δημόσια την καταδίκη του κομπλεξισμού τους, να βρουν τη λύτρωση από τις τύψεις, όταν τόσα χρόνια κρύβονταν και δείχναν με το δάχτυλο τις κουνιστές.

Κάποτε μας κόβανε τα φτερά οι άλλοι, τη νύχτα βέβαια γουστάρανε να τα βλέπουν, τώρα από μόνοι μας, τα κόβουμε ο ένας στον άλλο.

Αληθινοί ήρωες λοιπόν είναι αυτοί που έχουνε την αντοχή να μας πετάνε glitter. Οι κουλές, οι τρελές, οι Βασίλισσες που τις πολτοποίησε και η γειτονιά και το χωριό και η εκκλησία και η τηλεόραση.