Το ψωροσύμφωνο συμβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ

Το σύμφωνο συμβίωσης θα έπρεπε να αφορά εκείνους που θα επέλεγαν να συνάψουν πολυερωτικές σχέσεις, δηλαδή πολυμελείς, τρία άτομα ή και τέσσερα ή και ολόκληρο κοινόβιο αν γουστάρουν, ώστε να μπορούν ελεύθερα να μοιραστούν περιουσίες αργότερα, υποχρεώσεις και καθήκοντα.

Η Ελλάδα που χρειάζεται την οικονομική ανάπτυξη, θα έπρεπε ήδη να είχε επενδύσει τόσο στο Pride, στα πρότυπα του Τελ Αβιβ, ώστε να γίνει τουριστική ατραξιόν της πρωτεύουσας και όχι μόνο, αλλά και τους εύκολους και νόμιμους Πολιτικούς Γάμους ΛΟΑΤ, εντός Ευρωπαϊκού εδάφους, με τελετές και διοργανώσεις όμοιες με εκείνες του Las Vegas των ΗΠΑ.

Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση αποτελείται από ένα κόμμα που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο ΚΚΕ και τον Φιλελευθερισμό, ενώ συγκυβερνά με τον εγχώριο Λεπενισμό. Έχει επιβάλει νέο μνημόνιο, αλλά φοβάται τα συντηρητικά υβρίδια πατρίς-πολυτεχνείο / επίσημη εκκλησία / αγία λαϊκιά οικογένεια.
Μιλούσε για αλληλεγγύη, τα στελέχη του ευαγγελιζόμενα ως νέοι ζηλωτές έναν καλύτερο κόσμο, για να φύγουν τα συμφέροντα, αλλά τώρα που έγιναν κυβέρνηση, Πόντιοι Πιλάτοι μαζί με Γραμματείς και Φαρισαίους, δεν έχει να δώσει η κυβέρνηση φάρμακα σε οροθετικούς, την ώρα που έχει εγκρίνει βέβαια κρατικές δαπάνες για αυξήσεις μισθών δημοσίων υπαλλήλων, όχι απλά γιατρών που τις δικαιούνται, αλλά και για διορισμούς ημετέρων.

Από την άλλη σχεδόν όλες οι οργανώσεις μας στην Ελλάδα είναι υπόλογες, όχι μόνο για την προσπάθεια των αρχηγών τους για αυτοπροβολή και προσωπική ανέλιξη, μέσα από την εκμετάλλευση του ΛΟΑΤ χώρου, αλλά και για οικονομικές ατασθαλείες και υπόγειες διαδρομές δια μέσω κρατικών θεσμών, όπως το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Έτσι θα μας πούνε κάποιοι πως έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι, γιατί συμφωνήθηκε η ταυτότητα φύλου και η συνταξιοδότηση...

Με 90.000 ευρώ, ένα ζευγάρι ανδρών στο εξωτερικό μπορεί να βρει τόσο μια παρένθετη μητέρα, όσο και δότρια ωαρίου. Η δε παρένθετη μητέρα θα πληρωθεί αδρά, θα καταφέρει να ζήσει το δικό της παιδί και να μην χρειαστεί να ξαναδουλέψει για αρκετό καιρό ή χρόνια, αν βρίσκεται για παράδειγμα στην Ινδία. Ενώ οι κλινικές έχουν επίσης οικονομικά ωφέλη να αποκομήσουν, από μια τέτοια εξασφαλισμένη νομικώς κι επισήμως διαδικασία, που στο κάτω κάτω δεν έχει σχέση με την υιοθεσία, των παιδιών εκείνων που παράτησαν οι ετεροφυλόφιλοι, επειδή τους έλαχε, στη μοίρα τους. Τα οποία βέβαια δεν ξέρει τι να τα κάνει ούτε το επίσημο, υδροκέφαλο κράτος, που δεν θέλει να μας δώσει.
Βέβαια πως να κατηγορήσεις έναν υποκριτή ετεροφυλόφιλο, που καυλώνει στη θέα ενός μικρού κοριτσιού, φωναχτά ζητά τη θανάτωση ενός παιδόφιλου, ενώ διαμαρτύρεται πως εμείς οι gay πατεράδες θα ασελγούμε και θα αποτελούμε κακό πρότυπο για τα παιδιά μας. Δυστυχώς ο καθένας από τον εαυτό του κρίνει, αλλά είναι νωρίς για να το παραδεχτούν όλοι αυτοί και να αρπάξουμε το δικαίωμα και εμείς να τους φτύσουμε στα μούτρα, όπου τους βρούμε.

Παρά τη  δεύτερη φορά Αριστερά, στην Ελλάδα ακόμα δεν μπορούν οι ετεροφυλόφιλοι να υιοθετήσουν παιδί, γιατί το κράτος φρόντισε στο παρελθόν να απαξιώσει τους μηχανισμούς ελέγχου, όπως οι κοινωνικοί λειτουργοί. Ακόμα και σε δύο ετεροφυλόφιλους 40 χρονών, παντρεμένους χρόνια, καλλιτέχνες, καθηγητές, που δεν έχουν τόσα λεφτά όσα θεωρεί η γραφειοκρατία πως θα έπρεπε, δεν τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα, ούτε η ικανότητα να μεγαλώσουν ένα παιδί.

Θα ήταν λοιπόν αστείο να ευχαριστήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ, για κάτι που θα έπρεπε η Ελλάδα να έχει κατακτήσει από το 2005, όπως συνέβη στην εξίσου θεοκρατία του Ισραήλ, μόνο που εκεί υπάρχουν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες φιλελεύθεροι και μαχητικοί άνθρωποι να διεκδικούν και να αναλαμβάνουν, δίχως ίδιον όφελος, να ξεκινούν δημοκρατικούς αγώνες. Στην Ελλάδα οι μισές
ΜΚΟ μασάνε κρατική επιχορήγα, αλλά έχουν τους εθελοντές να εργάζονται. Το είδαμε και στο ανοργάνωτο μπάχαλο που προέκυψε, λόγω της μετεγκατάστασης προσφύγων στο Ελληνικό.

Είναι επικίνδυνο να μην αντιμετωπίζουμε το ΣΥΡΙΖΑ δίχως καχυποψία, όταν προτιμά να είναι και με τον κλέφτη και με τον αστυνόμο, όχι πως αυτή δεν είναι δημοκρατική στάση, αλλά μια πραγματικά ειλικρινής στάση ήταν μονάχα εκείνη του Λεβέντη και της Ένωσης Κεντρώων. Αν αξίζει κάποιος μπράβο, να το πούμε λοιπόν στους Λεβέντες, που ακόμα και να μην γουστάρουν, κατανοούν πως πρέπει να είναι η δημοκρατία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τιμωρηθεί, γιατί φάνηκε ανάξιος να επιβάλει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, όταν καταφέρνει να φέρνει τούμπα τις οικονομικές τομές της χώρας. Τουλάχιστον τα κοινωνικά τα υποσχόταν χρόνια. Μας υπόσχονταν απαλλαγή, έστω τυπική, από τον Εκκλησιαστικό ζυγό, αποποινικοποίηση της κάνναβης, ελάφρυνση φορολογίας και ίσα δικαιώματα για όλους εμάς τους ανώμαλους.
Νομίζουν πως θα ξεμπερδέψουν με ένα ψωροσύμφωνο.