Η ζωή στην Επαρχία (τι σημαίνει για ένα gay αγόρι να μένει σε χωριό)

Με την κρίση πολλοί μεταναστεύουν στο εξωτερικό, άλλοι όμως επιμένουν να παραμένουν εδώ, πολεμώντας με τον τρόπο τους. Διαλέγουν την αποκέντρωση αντί για τη φυγή. 

Πόσο ευχάριστο είναι όμως για έναν gay άνδρα ή ένα τέτοιο ζευγάρι να ζήσει στην επαρχία, όταν έχει γνωρίσει την μεγαλούπολη, πόσο εύκολο είναι να συνηθίσει;

Ο Θοδωρής Αλέξης είναι 22 χρόνων κι έχει τελειώσει chef, τις καλοκαιρινές περιόδους εργάζεται σε ξενοδοχεία σε διάφορα νησιά, φέτος με τη σχέση του αποφάσισαν να ζήσουν και το χειμώνα εκτός Αθηνών. Εμείς καταγράφουμε την εμπειρία τους σε πρώτο πρόσωπο.

Φυσικά η παρακάτω μαρτυρία είναι σχεδόν υποκειμενική και δεν αφορά και την πλειονότητα των νησιών μας, αλλά περισσότερο την Ελληνική ενδοχώρα.

Η επαρχία δεν είναι όπως ακούγεται. Δεν μιλάμε για έρημα βουνά και  κατσικόδρομους, ή αραιοκατοικημένα χωριουδάκια. Εδώ που μένουμε είναι πόλη, που μας παρέχει εύκολη και γρήγορη πρόσβαση για όπου θέλουμε. Συνδυάζει το βουνό και τη θάλασσα, μια Αράχοβα με λιμάνι με βάλτο και με χιόνια. Μπορούμε να πάμε για ψάρεμα σε λίμνη, για μπάνιο στην παραλία ή για ορειβασία και να εξερευνήσουμε ποτάμια, ρέματα και ρυάκια. Να δούμε αξιοθέατα, αρχαία ελληνικά και βυζαντινά μνημεία και να περπατήσουμε ανάμεσα σε χωριάτικα σοκάκια με μικρά σπιτάκια αλλά και δρόμους με νεοκλασικά και άλλα μοντέρνα κτήρια.

Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι καλλιτέχνες και συγγραφείς επισκέπτονται τέτοια μέρη, που μπορείς εύκολα να βρεις την ησυχία σου αλλά και να ζήσεις εμπειρίες με πολύ κόσμο όταν το θες. Να απολαμβάνεις το πράσινο, το μπλε και το λευκό χρώμα σε αφθονία.

Φεύγεις από την Πρέβεζα και σε λίγη ώρα βρίσκεσαι στα Γιάννενα. Επομένως μιλάμε για μια ποιότητα ζωής που δεν έχεις στην Αθήνα, με τη βενζίνη και τα διόδια στα ύψη. 

 Ειδικά αν σκεφτείς πόσο "καθαρά και ατόφια" είναι όλα εδώ στη λεγόμενη "επαρχία"...ακόμη και το σεξ!

Εδώ μπορεί να μην έχουμε γκέϊ μαγαζιά, αλλά υπάρχουν γκέϊ κατατόπια, επειδή δεν είναι τόσο ανοιχτά εδώ τα πράγματα, το ευχαριστιέσαι καλύτερα,  "αυτή η μυστικότητα κρύβει μια ατέλειωτη καύλα"

Αν μάλιστα έχεις ελεύθερη σχέση άνετα θα βρεις φαντάρους, ή ενδιαφερόμενους παρτενέρ για να την εμπλουτίσεις. Τα χωράφια γεμάτα προφυλακτικά είναι.

Υπάρχουν άλλωστε πολλά αγόρια που δηλώνουν στρέητ και δεν διαφωνώ με αυτό, αφού τους βλέπω με γκόμενες. Είμαι διακριτικός μαζί τους πάντοτε, αλλά μόλις πιουν ένα ουισκάκι ή ένα τσιγάρο ή τύχει να βρεθείτε μαζί σε μια ερημιά, στο δίνουν για πλάκα.

Η προσφορά είναι μεγάλη όταν δεν βάζεις ταμπέλες. Ο ίδιος ο Κώστας Ταχτσής έλεγε κάποτε "βρε τι τη θέλετε την απελευθέρωση; Δεν θα σας γαμάει άνθρωπος!"

Άλλωστε η Ελλάδα έχει παράδοση, οι άντρες γαμούσαν κατσίκες και γουρούνια, γιατί οι γυναίκες ήτανε κλεισμένες μέσα, το οθωμανικό λοιπόν ήταν επιτακτική ανάγκη. Η φύση  υπαγόρευε τον λόγο της ασχέτως αν οι άνθρωποι έθεταν όρια, φραγμούς και διάφορες ταμπέλες στις ορμές τους.  Δεν έχει τίποτα το βρώμικο, το μεμπτό η αντρική παρέα, η ερωτική συντροφιά.

Με τους φίλους μας δεν έχουμε προβλήματα ρατσισμού, σε όποιο χωριό και να βρεθείς και εμφανιστείς με τον σύντροφο σου και είσαι ζευγάρι κάποια στιγμή θα σε συνηθίσουν, θα βρούνε άλλο κουτσομπολιό. Λόγω τρίτης ηλικίας, μαθαίνεις να υποχωρείς, να σέβεσαι και να μην τους συγχίζεις. Ούτε στην Αθήνα αισθανόμουν την ανάγκη να προκαλώ, ξέρω πως οι γέροι μες το λεωφορείο κάνανε τα ίδια, δεν χρειάζεται να τους τα υπενθυμίζω επιδεικτικά, ούτε ένα ζευγάρι στρέητ είναι ωραίο να μπαλαμουτιάζεται μπροστά σε κόσμο και κυρίως σε φίλους του, όταν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους.

Το ότι είμαστε ένα διαφορετικό ζευγάρι προκαλεί, στην παρέα και τον περίγυρο, μεγάλη περιέργεια, αλλά όχι αναστάτωση. Στους ετεροφυλόφιλους φίλους μας φαίνεται να αρέσει πιο πολύ να προκαλούν και να προκαλούνται.  Κάνουν φιγούρα πως είναι τάχα μου μοντέρνοι μπρος τους άλλους τους "χωριάτες".

Δεν χρειάζεται να βγαίνουμε κι έξω, έχει και μπουζούκια, αλλά κάθε βράδυ στο σπίτι party κάνουμε και μακρυά από αδιάκριτα βλέμματα και μίζερους ανθρωπάκους. Δεν μας λείπει κάτι εδώ, οτιδήποτε ψάχνουμε και εννοώ οτιδήποτε, εύκολα θα το βρούμε!

Αλλά στις μικρές κοινωνίες πάντοτε κράζανε, μια γυναίκα ελευθέρων ηθών, τον χίπη, τον τέντυ μποη και εν τέλει πολλοί ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα έγιναν πολιτικοί και πρωθυπουργοί παρόλο το συντηρητισμό που επικρατούσε στην επιφάνεια της Ελληνικής κοινωνίας μας. Δεν νομίζω πως στην δική μας χώρα μέχρι πριν την εμφάνιση της Χ.Α. ερχότανε κανείς ακόμη κι αν ήτανε φανατικός να σε λιντσάρει επειδή του φαινόσουν πούστης.

Όσο για τις χρόνιες παθήσεις, κάπου μπορεί να συναντήσεις ρατσισμό κάπου αλλού όχι, εξαρτάται κι από τον γιατρό αν σέβεται τον όρκο του Ιπποκράτη και την κοινότητα του, τα φάρμακα στα στέλνουν κανονικά αν είσαι π.χ. οροθετικός, δεν υπάρχει θέμα.

Εγώ και ο φίλος μου καταγόμαστε από κοντινές κωμοπόλεις, επιστρέψαμε απλώς εδώ που μεγαλώσαμε, οι γονείς μας ξέρουν για τη σχέση μας και την αποδέχονται, δεν μας προκαλούν προβλήματα, χαίρονται που μας έχουνε κοντά τους, έχουν αλλάξει τα πράγματα και μας προστατεύουν κιόλας. Όλα λοιπόν μοιάζουνε φυσιολογικά, ίσως μέχρι να επιστρέψουμε και πάλι στην Αθήνα.

Τελικά να ζεί κανείς ή να μην ζεί στην επαρχία;

Από κάποιες γυναίκες όμως, που ρωτήσαμε να μας πουν τη γνώμη τους, ακούγεται πιο δύσκολο. Σε μια πατριαρχική κοινωνία όπως και να 'χει δεν παύουμε, γκέϊ ξε γκέϊ, εμείς να είμαστε άντρες, άρα πιο αποδεκτοί. Μια κοπέλα στην Πάτρα που δηλώνει λεσβία όσο cool κι αν είναι κάποια στιγμή θα νιώσει σεξισμό και θα βρεί τον ρατσισμό απέναντι της. Ίσως αναγκαστεί να βρει κι ένα αγόρι που την έχει καψουρευτεί, να τον πιάσει γκόμενο-κορόιδο για να περνάει την ώρα της και να ρίχνει στάχτη στα μάτια της μάνας της, μέχρι να κλείσει τα 18 ή να περάσει στο πανεπιστήμιο και να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της.

Μάλλον οι λεσβίες ακολουθούν μια πιο ήπια ζωή στην επαρχία, συνήθως είναι μαζί για χρόνια, μπορεί να τις βρείς να διατηρούν κάποιο ασφαλιστικό γραφείο ή ένα μικρό ξενοδοχείο. Στη Σύρο και τη Μυτιλήνη είναι η καλύτερη τους, όπως και για τους γκέϊ η Μύκονος. Εκείνες όμως που μεγάλωσαν σε άλλες εποχές και είναι τώρα αρκετά μεγάλες πια, δεν αφέθηκαν συχνά να αναπτύξουν ιδιαίτερες σχέσεις με το υπόλοιπο χωριό. Η αγάπη που τις δένει όμως σαν ζευγάρια, βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, μάλλον ανώτερο από αυτό των γκέϊ ανδρών είτε παλιότερων είτε νεότερων γενιών. Στερεότυπα; Ισώς! Γενικά όμως οι γυναίκες δεν πέφτουν τόσο εύκολα θύματα, όπως οι άνδρες, στα ζωώδη τους ένστικτα. Η συντροφικότητα είναι πολύ σημαντική για να ζήσεις στην επαρχία. Αυτό ισχύει και στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια βέβαια, αν είσαι και αγρότης θα πρέπει να κάνεις τη γυναίκα σου κουνέλα, πως αλλιώς θα βρεις χέρια εργατικά για τα χωράφια;

Αυτά βέβαια ακούγονται να ανήκουν σε παλιές εποχές όπως τις περιγράφει στη Φόνισσα ο Παπαδιαμάντης. Αλλά το κράτος παρά τις έτοιμες επιδοτήσεις που έδινε στους καλομαθημένους-ψηφοφόρους αγρότες από την Ευρώπη, δεν βοήθησε να στηθεί περαιτέρω η αγροτική οικονομία. Παραδείγματος χάρη να παραχωρηθεί μια έκταση για ανταγωνιστική καλλιέργεια, ένα ερειπωμένο σπίτι και βοήθεια για την ανακατασκευή του, σε ένα απομακρυσμένο χωριό των συνόρων μας, να δοθούν έτσι κίνητρα στους νέους για να βγουν εκτός πόλης. 

Φυσικά όταν για να ταξιδέψεις με αεροπλάνο στη Σαντορίνη θες περισσότερα από ότι για ένα ταξίδι στην Αγγλία αλέ ρε τουρ, ή όταν ξέρεις ότι παρά τις κρατικές επιδοτήσεις και διευκολύνσεις στους εφοπλιστές, υπάρχει μόνο ένα καράβι που κάνει 9 ώρες, δυό φορές τη βδομάδα για να πας ή να φύγεις από το νησί σου, τότε είναι προτιμότερο να παραμείνεις στην πρωτεύουσα. Τα νησιά του Αιγαίου θα μπορούσαν να ενώνουν και υδροπλάνα...

Το κράτος εν τω μεταξύ κατέστρεψε την περιοχή της Ελευσίνας με την ανεξέλεγκτη εκβιομηχάνιση κι όταν οι επενδύσεις έφυγαν οι αντικειμενικές αξίες έπεσαν και το πράσινο είχε χαθεί. Αυτή είναι φαίνεται η στρατηγική πορεία που έχουν επιλέξει οι φωστήρες του έθνους μας, αν κρίνουμε από τις Σκουριές Χαλκιδικής. Την ίδια εγκατάλειψη αντιμετωπίζουν χρόνια τώρα και τα Πομακοχώρια ή το Καστελόριζο, λες και υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούν εθνικιστικά παιχνίδια, λες και δεν ζούνε συμπολίτες μας και προπαντώς συνάνθρωποί μας σ΄αυτές τις περιοχές.

Με τι λογική λοιπόν ένας γκέϊ να φύγει για ένα απομακρυσμένο νησί και πως ένας αγρότης να μην παντρευτεί μια "ξένη", όταν οι γυναίκες του χωριού του έχουν εξαφανιστεί;  

Εδώ θα δείτε δύο εκπομπές από τους Πρωταγωνιστές που δίνουν μια πολύ καλή εικόνα της επαρχίας 
από την Κάλυμνο και τα Πομακοχώρια