Μια ιστορία για το Pinkwashing του Ισραήλ

Το Ισραήλ είναι μια χώρα που ξεκίνησε από το απόλυτο μηδέν και έφτασε να καινοτομεί σε όλους τους τομείς των επιστημών. Ένα 20% Αράβων (Παλαιστίνιοι, Βεδουίνοι, Δρούζοι κ.α.) που ζουν με Ισραηλινή υπηκοότητα, απολαμβάνει ίσα προνόμια και συμμετέχει πολλές φορές σε κρατικές και άλλες θέσεις δημοσίου συμφέροντος, όπως ο αξιωματούχος Αλή Γιάχια που διετέλεσε Πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα από το 2006 έως το 2010.

Το πρόβλημα της διαμάχης είναι πολυσύνθετο και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προσεγγίζεται μονομερώς, ή ακόμα χειρότερα μέσα από εύληπτες και απλουστευμένες αναρτήσεις στα σόσιαλ μήντια. Όποιος νομίζει πως μπορεί να παίρνει θέση ξεκάθαρη καλό θα ήταν να πραγματοποιούσε μια έρευνα σε βάθος που θα τον οδηγούσε σε πολύ διαφορετικά συμπεράσματα από εκείνα που προκύπτουν μέσα από συγκινητικές φωτογραφίες και μαζικά συνθήματα του διαδικτύου. Η εξέταση των πηγών και η αποφυγή αποδοχής γενικευτικών και υπεραπλουστευμένων ειδήσεων ως απόλυτες αλήθειες, θα ήταν σοφότερη κίνηση. 

Η ονομασία του νέου κράτους προέκυψε ύστερα από επιλογή ανάμεσα σε τρεις υποψήφιες α) Σιών, β) Ισραήλ και γ) Παλαιστίνη, αποφασίστηκε όμως από το επίσημο συμβούλιο η μετριοπαθής ονομασία Ισραήλ, αφού το Σιών αφορούσε μια αποκλειστική ομάδα, ενώ οι Εβραίοι ηγέτες δεν ήθελαν να αποκλείσουν καμία από τις υπόλοιπες, όσο για το όνομα Παλαιστίνη φαντάζονταν πως θα δοθεί στο διπλανό κρατίδιο που θα φτιαχνόταν και θα αποτελούνταν κυρίως από Άραβες. 

Περίπου 850.000 Εβραίοι που εγκαταστάθηκαν στο νέο κράτος, ήρθαν από αραβικές χώρες από τις οποίες προηγουμένως εκδιώχθηκαν, κατά το διάστημα 1948-1971. Με αντίστοιχους διωμούς, από κεντρική, ανατολική Ευρώπη και Ρωσία. Το νέο κράτος είχε ήδη προετοιμαστεί από το 1881-2 με το κύμα της πρώτης μετανάστευσης (Αλίγια) από τις συνολικά πέντε Σιωνιστικές Αλιγιότ (κύματα μετανάστευσης). Οι Ολιμ, οι πιονέροι που ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία κοσμικοί, σοσιαλιστές και κομμουνιστές, έφερναν μαζί τους πολύτιμη τεχνογνωσία και ιδέες που πίστευαν πως θα ενώσουν όλες τις φυλές της περιοχής.

 

Το Τελ Αβιβ ως το 1948 ήταν μια έρημος, που πάνω της χτίστηκε μια ολόκληρη πόλη μέσα από την κουλτούρα των κιμπούτς και μοσσαβότ (κοινόβια και κολεκτίβες). Πολλοί άραβες είχαν πουλήσει μεγάλες εκτάσεις σε εβραίους, οι οποίες ήταν άνυδρες και όμως κατάφεραν σήμερα να έχουν μετατραπεί σε δάση. Κάθε χρόνο φυτεύονται χιλιάδες δέντρα, αφού αποτελεί παράδοση εις μνήμην κάποιου αγαπημένου και εορτασμό του Του Μπιτσβάτ, γιορτή που σηματοδοτεί το νέο έτος των δέντρων.

Από την αρχή της δημιουργίας του το Ισραήλ έχει αντιμετωπίσει μαζικές επιθέσεις των Αραβικών γειτονικών χωρών. Ο Αραβικός κόσμος αρνείται πεισματικά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και υπόσχεται συνεχώς την καταστροφή του. Αρχικά η Αίγυπτος και η Συρία διεκδικούσαν την προσάρτηση της περιοχής και μόνο αργότερα, όταν ο παναραβισμός είχε αποτύχει, με την άνοδο του επίσης Αιγύπτιου Αραφάτ στην εξουσία τέλος της δεκαετίας του '60, οι Παλαιστίνιοι υιοθέτησαν και διαμόρφωσαν εθνικά χαρακτηριστικά και διεκδικήσεις, μέχρι τότε δεν αισθάνονταν και δεν αντιμετωπίζονταν από κανέναν άλλο Άραβα ως ξεχωριστή εθνότητα.

Οι Εβραίοι αν και κατηγορούνται συνεχώς πως <<ελέγχουν τον κόσμο παρέα με μασόνους, πίνουν το αίμα των παιδιών κλπ>> στη σύγχρονη εποχή τουλάχιστον, σε αντίθεση με τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους, ποτέ δεν ανατινάχτηκαν σε εστιατόρια παρασέρνοντας στο θάνατο αθώους πολίτες, ποτέ δεν έδειραν, πετροβόλησαν ή βίασαν γυναίκες, ή να κρεμάσουν ομοφυλόφιλους στη μέση του δρόμου προς δημόσιο παραδειγματισμό, ποτέ δεν βγήκαν να διαλαλήσουν πως θα καταχτήσουν τον κόσμο, ποτέ δεν αρνήθηκαν την ειρηνική συμβίωση με τους Άραβες, ίσα ίσα που το Ισραήλ παρέδωσε εδάφη, που είχε κερδίσει ύστερα από πόλεμο που του κήρυξαν οι αντίπαλοι, όπως η έρημος Σινά, με κοιτάσματα πετρελαίου, στην Αίγυπτο. Απήλλαξε από την παρουσία του τη Γάζα από το 2005, επιτρέπει όλα τα χρόνια την εισροή ανθρωπιστικής και υλικής βοήθειας προς τα παλαιστινιακά εδάφη, αγαθά που συχνά προσφέρει (αποκλειστικά) και το ίδιο όπως ηλεκτρικό ρεύμα, καύσιμα, δίκτυο τηλεφωνίας, ενώ δεν υπάρχει ούτε φυσικό αέριο στα χωρικά ύδατα της Γάζας, αν και κατηγορήθηκε πως αυτός είναι ο λόγος για την αντεπίθεσή τους προς τις ρουκέτες της Χαμάς, που εκτοξεύονταν από πολυσύχναστες περιοχές της Παλαιστίνης, γεμάτες άμαχους, που ακόμα κι αυτοί όμως συχνά θεωρούσαν πως θα είναι τιμή να σκοτωθούν, αφού θα μετατρέπονταν σε μάρτυρες. Πολλές φωτογραφίες που υποτίθεται απεικόνιζαν τραυματισμένα παιδιά Παλαιστινίων, προέρχονταν στην πραγματικότητα από τη Συρία και άλλα μέρη. Όσο οι δυτικοί αντισημίτες φετιχοποιούσαν την παιδική ηλικία αγνοώντας την πλύση εγκεφάλου που πραγματοποιούσαν οι ίδιοι οι γονείς στα παιδιά τους ώστε να γίνουν μάρτυρες, αποκαλώντας χειρότερους από Ναζί τους Εβραίους της γης, σχολιάζοντας μαζικά μέσα από σελίδες υποτίθεται αριστερές κι αναρχικές, εκατοντάδες κοπέλες Χριστιανές στο Ιρακ αιχμαλωτίζονταν από τον ISIS και οδηγούνταν ως σεξουαλικές σκλάβες, ενώ οι κάτω των 17 που ήταν παρθένες εξαναγκάζονταν σε γάμους με γέρους από τη Συρία "αντάρτες ενάντια στον Άσαντ" και άλλα μέρη.

Γιατί άραγε όλοι εκείνοι που διαδήλωναν κατά του Ισραήλ δεν έκαναν το ίδιο ενάντια στους πολέμους στο εσωτερικό του Ισλαμικού κόσμου, οι οποίοι κόστισαν πολύ περισσότερο τόσο σε χρήματα όσο και σε αίμα; Ή μήπως οι Άραβες μουσουλμάνοι έχουν αφεθεί να σχηματίσουν την εντύπωση πως όσο σκοτώνονται μεταξύ τους δεν πέφτει λόγος σε κανέναν, αλλά όταν συγκρούονται με μη μουσουλμάνους ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να τους συμπαραστέκεται;

 Αν η Γάζα ήταν, όπως θέλουνε να λένε, μια απέραντη φυλακή πως έφτασε τόσο τσιμέντο εκεί ώστε να χτιστούν τούνελ, με εργάτες παιδιά, ή πως ακριβώς βρέθηκαν στην κατοχή τους τόσες ρουκέτες που εξαπέλυσαν όχι ενάντια σε στρατόπεδα Ισραηλινά αλλά σε γειτονιές αμάχων;

Αν δεν είναι αντισημιτισμός τότε τι είναι αυτό που οδήγησε αγριεμένο πλήθος με Παλαιστινιακές σημαίες, σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες, να επιτεθεί σε συναγωγές και μαγαζιά Εβραίων συμπολιτών τους;

Για ποιο λόγο απαγορεύτηκε σε 30 Ισραηλινούς τουρίστες ενός Νορβηγικού κρουαζιερόπλοιου να αποβιβαστούν μαζί με τους υπόλοιπους ταξιδιώτες στο λιμάνι της Τυνησίας;

Οι Εβραίοι όλης της γης αριθμούν 20 εκατομμύρια, ενώ οι μουσουλμάνοι 300 εκατομμύρια και σε καμία από τις 23 ισλαμικές χώρες η γυναίκα δεν απολαμβάνει τα προνόμια που απολαμβάνει μια μουσουλμάνα ή Εβραία,άθεη ή χριστιανή στο Ισραήλ. Την ώρα που στη Σαουδική Αραβία οι γυναίκες απαγορεύεται να οδηγούν, στους πιο ακριβούς εμπορικούς δρόμους του Ισραήλ απολαμβάνουν τα ψώνια τους γυναίκες με μαύρες μαντίλες, που οδηγούνε πολυτελή τζιπ.

Το Ισραήλ αποτελεί την μοναδική πραγματική δημοκρατία, μια όαση ατομικών δικαιωμάτων ανάμεσα σε όλη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική. Στο Τελ Αβίβ το pride μετράει 17 χρόνια και ολόκληρη η πόλη γιορτάζει ντυμένη στα χρώματα του ουράνιου τόξου, τόσοι οι Άραβες Ισραηλινοί όσο και οι Εβραίοι συναντούνται κάθε χρόνο στην πρωτεύουσα όπου τα pre-pride events κρατάνε για τουλάχιστον μια εβδομάδα. Δεν λείπουν και τα gay μαγαζιά που έχουν Άραβες ιδιοκτήτες. Διάφοροι ακραίοι θρησκευτικοί ηγέτες της Ιερουσαλήμ, Χριστιανοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι, όλων των σεχτών, αιρέσεων και επιρροών, για πρώτη και μοναδική φορά κατάφεραν ομόφωνα να συμφωνήσουν σε ένα πράγμα, την απαγόρευση του Pride!

Ο λόγος σήμερα γίνεται για τον πολιτικό και θρησκευτικό γάμο ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου, αφού το σύμφωνο συμβίωσης και τα δικαιώματα των τρανς έχουν διευθετηθεί. Πολλοί είναι οι Παλαιστίνοι ΛΟΑΤ που αγωνιούν για άσυλο στο Τελ Αβίβ, προσπαθώντας καθημερινά να δραπετεύσουν από την Ισλαμική καταπίεση, τη θανατολαγνεία και την καλλιέργεια μίσους που υφίστανται από τη γέννησή τους. Στα Παλαιστινιακά εδάφη οι έξυπνοι μουσουλμάνοι κάνουν λεφτά, ενώ οι χαζοί περιμένουν παρθένες στον παράδεισο. 

Είναι γεγονός πως το Ισραήλ δίνει λεφτά για καταφύγια και κατασκευάζει αντιπυραυλικά συστήματα, προστατεύοντας τους πολίτες του και χορηγώντας τους ελευθερίες, ηρωοποιώντας εκείνους τους μη εβραίους που ξέρουν να εκτιμούν και να προσφέρουν στο σύνολο της χώρας. Αντίθετα η Αραβική Παλαιστίνη πνίγεται στη μισαλλοδοξία και ηρωοποιεί καμικάζι αυτοκτονίας. Θα έπρεπε να αγωνίζονταν ενάντια στη ναζιστική Χαμάς και όχι ενάντια σε ένα κοσμικό κράτος που θα απολάμβαναν όσα δικαιώματα δεν πρόκειται να παραχωρηθούν ποτέ σε απλό πολίτη μιας Αραβικής χώρας.

Φυσικά σε κάθε χώρα της δύσης μερίδα του λαού διαφωνεί ριζικά απέναντι στην εξουσία. Οι άνθρωποι συνηθίζουν στην κατάσταση που βρίσκονται, όποια κι αν είναι αυτή. Οι ομοφυλόφιλοι όμως του Ισραήλ συμμετέχουν ανοιχτά είτε στο στρατό, είτε περπατάνε χέρι-χέρι στα πεζοδρόμια της πρωτεύουσας. Δεν έχουνε πολλούς λόγους να δυσαρεστούνται και να διαμαρτύρονται.

Μάλιστα το κυβερνών κόμμα Λικούντ, αν και συντηρητικό προχώρησε στην απόφαση επέκτασης του 'νόμου της επιστροφής' να επιτραπεί σε κάθε Εβραίο του εξωτερικού, νόμιμα παντρεμένο με μη Εβραίο σύζυγο, να μετακομίσουν μαζί στο Ισραήλ χορηγώντας στον δεύτερο την Ισραηλινή υπηκοότητα/ιθαγένεια.

«Οι πύλες του Ισραήλ θα ανοίξουν για κάθε Εβραίο και την οικογένεια του, χωρίς διάκριση με βάση τον τρόπο ζωής του» δήλωσε ο υπουργός, φυσικά κάποιοι θεώρησαν προσβλητική τη φράση <<τρόπος ζωής τους>> αλλά η μιζέρια και η καχυποψία συναντώνται παντού.

Η δαιμονοποίηση από τους "αντικαπιταλιστές" του Ισραήλ που κάνει σωστά τη δουλειά του σε αντίθεση με άλλες χώρες ακόμα και δυτικές, αφορά μονάχα τους ίδιους ή τον αντισημιτισμό τους, αφού σε κάθε τι καλό που γίνεται επιθυμούν να αποδίδουν μια θεωρία συνωμοσίας, που <<στόχο έχει να αποπροσανατολίζει τον λαό από τα πραγματικά του προβλήματα>>. Μέσα στη ματαιοδοξία τους να διαφοροποιηθούν, διαμορφώνουν συνεχώς κλίμα αρνητισμού, λόγω προσωπικών τους συμπλεγμάτων και εμμονών και,-αδιαφορούν για το ότι ο λαός δεν είναι μια άμορφη και συμπαγής μάζα, τα ατομικά δικαιώματα δεν είναι μπαλάκι, ούτε μπορούμε να περιμένουμε πότε θα λυθούν τα προβλήματα του λαού και της οικονομίας, που στο κάτω κάτω αυτή διαμορφώθηκε από την ετεροφυλόφιλη πλειοψηφία, ενώ παράλληλα απαιτείται από το 10% του πληθυσμού (δηλαδή τους ομοφυλόφιλους πολίτες) να τηρούν όλες τις φορολογικές υποχρεώσεις τους, αλλά όχι και να απολαμβάνουν ισότιμα πολιτικά και ανθρωπιστικά δικαιώματα. Κάποιοι από μας θέλουμε να ζούμε τον έρωτά μας ελεύθερα και δεν μπορεί κανείς να μας επιβάλει και να μας καθοδηγεί τι θα σκεφτόμαστε και ποιες θα είναι οι προτεραιότητές μας.

Για να αντιστέκονται οι εχθροί του αστεριού στο γεγονός πως το Ισραήλ προωθεί το αυτονόητο, δηλαδή την ισότητα των ΛΟΑΤ στο έδαφός του, εφηύραν τον όρο pinkwashing. <<Το Ισραήλ θέλει να εμφανίζει τον εαυτό του ως gay Mecca της Μέσης Ανατολής...>> και υποτίθεται πως έτσι εξαπατά γοητευτικά τους ΛΟΑΤ να στρέφονται με το μέρος του.

Βέβαια δεν μας απαντούν για ποιο λόγο θεωρείται και "Ισλαμοφοβία" για παράδειγμα η σύγκριση που γίνεται ανάμεσα σε εξτρεμιστές Εβραίους που δεν μπορούν να κάνουν κουμάντο στο δημοκρατικό Ισραήλ, με τους μουλάδες, ιμάμηδες και εμίρηδες που έχουν ίδιες απόψεις όπως <<το κοράνι λέει θάνατος στους ομοφυλόφιλους>>, ανεξάρτητα αν είναι σουνίτες ή σιίτες και τις επιβάλουν πάνω στις ζωές των άλλων, όπου κι αν κατέχουν την εξουσία, ενώ συνεχίζουν να πιστεύουν τα ίδια ακόμα κι αν γεννήθηκαν σε χώρα της δύσης!

Για ποιο λόγο πρέπει στο κάτω κάτω να μας ενδιαφέρει το pinkwashing του Ισραήλ, ή να εμπιστευόμαστε όσους εμπνέονται από ένα τυφλό μίσος προς τις ΗΠΑ (δήθεν αντιιμπεριαλιστές/αντικαπιταλιστές Αριστεροί ή Αναρχικοί) και ξεπλένουν τα εγκλήματα των Φονταμενταλιστών του Ισλάμ (όπως 9/11), (βάση του ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου), αντι να στεκόμαστε και να υποδεικνύουμε το γιατί οι ΛΟΑΤ στις χώρες του Ισλάμ πραγματικά υποφέρουν και στερούνται κάθε δικαιώματος, μαζί με μια σειρά από άλλες μειονότητες; Μήπως επειδή και η Παλαιστίνη από τη στιγμή που θα εκπλήρωνε τους στόχους της θα δημιουργούσε ένα ακόμη αντίστοιχο κρατίδιο στα πρότυπα του Ιράν;

Το Ισραήλ αποδεικνύει καθημερινά πως μπορεί να εγγυηθεί την ισότητα και την ασφάλεια για κάθε μη Εβραίο θρησκευόμενο, οι Ισλαμικές χώρες μπορούν; Αν ναι πότε ακριβώς απέδειξαν κάτι τέτοιο;

Ο ίδιος ο Μαρξ αναφέρεται στην καταπίεση και κακομεταχείριση των Εβραίων κατοίκων της Οθωμανοκρατούμενης Ιερουσαλήμ αν και αριθμούσαν τους 8000, διπλάσιους δηλαδή από τους 4000 Αραβικής ή Τουρκικής εθνότητας, που απολάμβαναν μεγαλύτερα προνόμια λόγω θρησκείας, όπως κάθε Μουσουλμάνος σε αντίθεση με Χριστιανό ή αλλόθρησκο εντός της Οθωμανικής επικράτειας.

Η συζήτηση πως το Ισραήλ ξεπλένει την απαγόρευση δικαιωμάτων του <<δοκιμαζόμενου λαού της Παλαιστίνης>> με την χορήγηση ΛΟΑΤ δικαιωμάτων είναι μια πονηρή προσπάθεια συγκάλυψης κι απόκρυψης της ομοφοβίας του Ισλαμικού δογματισμού που κυριαρχεί σε όλες τις Μουσουλμανικές χώρες. Αφού δεν μπορούν λοιπόν να φέρουν αντιπαράδειγμα οι αντίπαλοι του Ισραήλ, στοχεύουν στο συναισθηματισμό, στην πρόκληση τύψεων και ενοχών, όσο και τη στρέβλωση της έννοιας του αισθήματος δικαίου, που χαρακτηρίζει ανθρώπους δημοκρατικούς και προβληματισμένους, όπως για παράδειγμα ήταν η Χάννα Άρεντ που επέλεξε, αν και Εβραία, να υποστηρίξει την αθωότητα ενός Γερμανού που συνελήφθη απ΄τη Μοσάντ, κατηγορούμενος για Ναζιστικά εγκλήματα, τον οποίο η Αρέντ θεωρούσε γραφικό και γραφειοκράτη και όχι ιδεολόγο συνυπεύθυνο του Ολοκαυτώματος, πράγμα που εξόργισε την Εβραϊκή πλειοψηφία.

Σε όσους δεν αρέσει που το Ισραήλ στοχεύει και στον gay Τουρισμό, μπορούν να πάνε εναλλακτικές διακοπές στην Ουγκάντα ή την Γκάμπια. Η δαιμονοποίηση του χρήματος και του τουρισμού, είναι ότι και η δαιμονοποίηση της Αριστεράς με βάση τον Πολ Ποτ.

Καλό λοιπόν θα ήταν να αρχίσουμε να εκτιμάμε μερικά πράγματα και να κάνουμε αντίσταση εκεί που χρειάζεται όχι εκεί που μας παίρνει για να ξεχωρίζουμε. Ακόμα και η Αραβική άνοιξη απέδειξε πως ένας υπανάπτυκτος λαός δεν μπορούσε να επιλέξει ορθά, γυρνώντας την πλάτη στην Αριστερά που πρωτοστάτησε στην εξέγερση, εκλέγοντας τελικά στην Αίγυπτο την Μουσουλμανική αδελφότητα, σπάζοντας ρεκόρ δημοσίων βιασμών, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της εξουσίας από το στρατό. Οι διαιρετικές τομές λοιπόν σε κάθε χώρα είναι διαφορετικές, για την Αίγυπτο χρειάστηκε δικτατορία ώστε να ξεκινήσει ο εκδημοκρατισμός του λαού.

Ας έχουν κατά νου όσοι προωθούν μποϊκοτάζ στο Ισραήλ, πως νέα εμβόλια για διάφορες ασθένειες εφευρίσκονται και κατασκευάζονται στο Ισραήλ ή με τη βοήθειά του.

Ας γνωρίζουν πως στον Ισραηλινό στρατό συμμετέχουν τόσο άραβες μουσουλμάνοι όσο και άραβες χριστιανοί, πέρα από Εβραίους.

Ας θυμούνται οι ομοφυλόφιλοι υποστηρικτές της Παλαιστίνης  πως εκτός από τις υποδομές που δεν έχει, την παγκοσμιοποιημένη οικονομία που θα οδηγήσει και πάλι σε σχέσεις εξάρτησης με το Ισραήλ, μόνο στην Ισλαμοκρατούμενη Παλαιστίνη, στο Ιράν και τον ISIS, το Κατάρ το νέο σύμμαχο των ΗΠΑ, θα τους περιμένει παραπάνω από ένας φονταμενταλιστής ή παρανοϊκός θέλοντας να τους αποκεφαλίσει, μη μπορώντας να ανεχτεί και να αποδεχτεί τη δική τους ελεύθερη επιλογή στη διαφορετικότητα και την αυτοδιάθεση.

Οι σχέσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα σήμερα έχουν αναβαθμιστεί αρκετά, παρά την καλλιέργεια αντισημιτισμού που οδηγεί μεταξύ άλλων και στην υποταγή της κοινότητας στη σιωπή, ενώ η Κύπρος χάρης στη διαμάχη της με την Τουρκία αποτέλεσε γέφυρα. Η Ελληνική μουσική είναι πολύ διαδεδομένη στο Ισραήλ.