Ο Βαλλιανάτος ήρθε είδε και απήλθε

"Ο φανατικός της αγοράς Βαλλιανάτος αποσύρεται καταγγέλλοντας την πλήρως ιδιωτικοποιημένη τηλεόραση.

Πλήρης δικαίωση του Χάγιεκ και του Σμιθ"   (οικονομολόγοι του οικονομικού φιλελευθερισμού)

Δυστυχώς άφησε ξεκρέμαστους πολλούς ψηφοφόρους και όσους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους τον ακολούθησαν, ενώ απογοήτευσε και τους λιγοστούς συμπαθούντες που πίστεψαν πως η προσπάθεια θα αποτελούσε το κύκνειο άσμα του και στο κάτω κάτω ίσως να ήταν καλύτερος στη θέση αυτή σε σύγκριση τουλάχιστον με τους Κακλαμάνη και Σπηλιοτόπουλο.

Την ώρα που κινήσεις κάθε είδους ανεξάρτητων πολιτών κι ομάδων συμμετέχουν στις εκλογές, βρίσκουν χρήματα για τη διαφημιστική τους καμπάνια, δεν τυγχάνουν υποστήριξη άλλων κομμάτων και συγκεντρώνουν υποψήφιους αρκετούς για να στελεχώσουν το ψηφοδέλτιό τους, ο Βαλλιανάτος δηλώνει πως αποχωρεί από την αρένα διεκδίκησης της δημαρχίας, γιατί ο αγώνας είναι στημένος, τα κεντρικά κανάλια δεν τον παίζουνε και κυρίως δεν έχει καταφέρει να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό δημοτικών συμβούλων.

Συνεπώς όσοι υποψήφιοι μάζεψε δεν είχανε πληρώσει ακόμα τα παράβολα συμμετοχής τους, δεν είχαν ετοιμάσει διαφημιστικό υλικό, δεν είχανε συμφωνήσει για το πρόγραμμα, δεν είχανε συγκεντρώσει τα απαραίτητα χαρτιά μέχρι την προθεσμία λήξης καταθέσεως ψηφοδελτίου έως το βράδυ κυριακής 27/4. Φαίνεται πως δεν είχε ετοιμάσει και τίποτα ο κατά τα άλλα άξιος ακτιβιστής, σύμβουλος πολιτικών, νυν πρόεδρος κόμματος, με καριέρα στο χώρο της διαφήμισης κλπ κλπ

Μετά την πανωλεθρία των Φιλελεύθερων της Γερμανίας και τη νίκη των σοσιαλδημοκρατών ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος θεώρησε σωστό να συνεχίσει να υποστηρίζει ένα υποτιθέμενο μεταρρυθμιστικό μοντέλο όμοιο με αυτό που επιβλήθηκε στη δοκιμαζόμενη χώρα μας μέσω μνημονίων και φαίνεται να οδήγησε στην εξαθλίωση μεγάλη μερίδα πολιτών.Μήπως ήταν ιδεολογικό το πρόβλημα που ο Γ.Β. δεν βρήκε υποψήφιους; 

Δυστυχώς το συμπέρασμα που προκύπτει για εμάς είναι πως στόχος του ήταν η προσωπική του προβολή, η διάσπαση του εκλογικού σώματος, δίνοντάς του την ικανότητα να διαπραγματευτεί για ίδιον όφελος έστω κι αυτό το 1% των ψηφοφόρων που θα τον επέλεγαν και τόσο πολύ χρειάζονται οι αντίπαλοί του.