Η Ρωσία και οι gay ακτιβιστές της

Οι ΛΟΑΤ στη Ρωσία αντιμετωπίζονται σαν καταναλωτική ομάδα. Έχουν τους χώρους τους, κάθε μεγάλη πόλη έχει τουλάχιστον μια ντουζίνα gay μαγαζιά.
Η Ρωσική κυβέρνηση αναγνωρίζει το δικαίωμα στις τρανσέξουαλ να αλλάξουν ταυτότητα, ύστερα όμως από επέμβαση διόρθωσης φύλου (κάτι που δεν θα έπρεπε να απαιτείται αφού άλλο το κοινωνικό μας φύλο και άλλο το βιολογικό), η οποία φαίνεται να παρέχεται και δωρεάν.
Στο στρατό δεν απαγορεύεται η ομοφυλοφιλία, πολλοί όμως ετεροφυλόφιλοι επιλέγουν να ισχυριστούν πως είναι Gay για να τον αποφύγουν. Με τους στρατιωτικούς γιατρούς να δηλώνουν πως η ομοφυλοφιλία δεν αναγνωρίζεται ως ασθένεια από την επιστήμη, αλλά πως επίσης δεν μπορούν να ξέρουν πως θα αντιδράσουν οι υπόλοιποι στρατιώτες απέναντι σε έναν άλλον στρατιώτη ανοιχτά ομοφυλόφιλο.

Δυστυχώς για τους ΛΟΑΤ παγκοσμίως η ομοφοβία δεν είναι κάτι καινούργιο. Την αντιμετωπίζουμε καθημερινά, ακόμα και στα μέρη που μπορούμε να παντρευτούμε, πόσο μάλλον σε χωριά της Σιβηρίας όπου η ζωή είναι δύσκολη για όλους ανεξάρτητα της σεξουαλικότητάς τους. Μαζί με εμάς όμως ρατσισμό δέχονται και όλοι οι υπόλοιποι, είτε επειδή είναι χοντροί, είτε επειδή είναι άσχημοι ή καραφλοί, είτε επειδή τους θεωρούν ανθρώπους ελευθέρων ηθών, είτε επειδή έχουν άλλο χρώμα, ή είναι Εβραίοι, Μόγγολοι, αλλόθρησκοι, είτε επειδή είναι ντροπαλοί και αδύναμοι χαρακτήρες.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελούν οι σύγχρονοι νεοναζί που εμφανίστηκαν μαζικά μετά την παγκόσμια κρίση. Η ακροδεξιά και ο,τι συμβολίζει για τον καθένα από τους υποστηρικτές της, έφτασε να εμπνέει και νεοσύστατες ομάδες (κρούσης) ανοιχτά ομοφυλόφιλων Ρώσων. Μάλιστα πολλοί από αυτούς βιώνοντας ίσως διάφορα βαθειά συμπλέγματα, άρχισαν να καταδιώκουν άλλους ομοφυλόφιλους που θεωρούσαν πως έχουνε τάσεις παιδοφιλίας.

Ο περίφημος νόμος που καταδικάζει υποκριτικά η Δύση
 
Το 2009 με 90 ψήφους υπέρ και 229 κατά, η βουλή απέρριψε το νομοσχέδιο ποινικοποίησης Gay προπαγάνδας. 
Αργότερα όμως επικρίθηκαν σθεναρά οι ακτιβιστές γιατί θεωρήθηκε πως προκαλούσαν εσκεμμένα το θρησκευτικό μίσος. Οι αρχές κατηγορούσαν τους ακτιβιστές (που ο μεγαλύτερος αριθμός που έφτασαν οι συγκεντρώσεις τους ήταν 300 και από αυτούς την τελευταία φορά συνελήφθησαν οι 20) για προβοκάτσιες και με αφορμή οτι δεν μπορούσαν να τους προστατεύουν από τις επιθέσεις, τις οποίες οι ίδιοι υποτίθεται παρακινούσαν, το καλοκαίρι του 2013 προτάθηκε και ψηφίστηκε η ποινικοποίηση της προπαγάνδας στο γενικά, που παρουσιάζει σχέσεις μεταξύ ανθρώπων έξω από τα παραδοσιακά πρότυπα, σε ανηλίκους κάτω των 18. Ο νόμος αυτός συγκρίθηκε με το νόμο(Section 28) που εγκρίθηκε στη Βρετανία την περίοδο της Θάτσερ .
Όμως αυτό μπορεί να σημαίνει πως ο νόμος αυτός αφήνει παραθυράκια και μπορεί να μην τηρηθεί και ποτέ, ή να τηρείται όπου συμφέρει τη Ρωσική κυβέρνηση.
Παράλληλα όμως παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη για εγκλήματα μίσους διάφοροι ομοφοβικοί ακροδεξιοί.

Αν είσαι άγαμος και θέλεις να υιοθετήσεις παιδί, η Ρωσική δικαιοσύνη στο επιτρέπει, εφόσον στη χώρα σου δεν αναγνωρίζεται ο gay γάμος, δεν γνωρίζουμε βέβαια αν μετράει το ίδιο και για το σύμφωνο συμβίωσης.

Στον ψυχρό πόλεμο η Δύση κατηγορούσε την Σοβιετική Ένωση για αθεϊα που οδηγεί στο δρόμο του Σατανά, σήμερα κατηγορεί τη Ρωσία για ομοφοβική πολιτική, αγνοώντας βέβαια πως μια από τις καλύτερές της φίλες, η Σαουδική Αραβία συνεχίζει να θέλει να μας εξαφανίσει. Ας μην μιλήσουμε τώρα και για το πόσες αδερφές εργάζονται εκεί κάτω, Έλληνες μετανάστες σε αεροπορικές εταιρίες. Η Κύπρος που είχε αναδειχτεί σε νο1 προορισμό για τους Ρώσους, φημίζεται πια για τους δεκάδες Έλληνες gay escorts που μεταναστεύουν στο νησί, κλείνοντας συνεχώς "δουλειές" με πλούσιους Ρώσους. 

Παραπέρα οι συντηρητικές δυνάμεις των ΗΠΑ γλείφουνε τον Πούτιν...και ας μην αναφερθούμε σε αριθμό υποστηρικτών και στελεχών των Ρεπουμπλικάνων, που είναι ΛΟΑΤ.

Αυτή τη στιγμή όμως απ'άκρη σ'άκρη της Ρωσικής επικράτειας, ακούγεται συνεχώς η λέξη gay. Πρώτη φορά στα χρονικά το ζήτημα αυτό άρχισε να ενδιαφέρει ακόμα και τους πιο άσχετους. Με τόσες επικρίσεις και διεθνή κατακραυγή οι μετριοπαθείς άρχισαν να βλέπουν τους ΛΟΑΤ με κατανόηση.
Στην πραγματικότητα όσοι ξεκίνησαν την αντιgay προπαγάνδα υπέγραψαν τη δική τους καταδίκη, αφού πλέον, από αυτό που φαίνεται στα μίντια τώρα πια, δουλεύει υπέρ της γενικής εικόνας των λοατ και όχι κατά.


Ο Πούτιν είναι δικτάτορας, αυτό σημαίνει πως δεν θα ανεχτεί όχι gay pride αλλά και καμία άλλη εκδήλωση με πολιτική χροιά ή σκοπιμότητα.

Οι ομάδες ΛΟΑΤ ακτιβιστών θεωρούνται πολιτικοποιημένοι, οργανώνονται με πρόσχημα την ομοφοβία αλλά κατηγορήθηκαν πως δρουν ενάντια στο καθεστώς. Αμφισβητούν την εξουσία και αυτό τους κοστίζει συλλήψεις και ξυλοδαρμούς. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με κάθε άλλη πολιτική προσπάθεια έξω από την επιρροή του Πούτιν. Όπως έγινε και με την διαμαρτυρία της Ομπρέλας ή με τους 15 ακτιβιστές της Greenpeace ενάντια στη Gazprom, το Τσετσενικό πρόβλημα, αλλά και με τις γυμνόστηθες Femen.
Επιπλέον υπάρχει και η μαφία της εκκλησίας, που μαζί με άλλες θρησκευτικές ηγεμονίες, αντιδρά σε θεσμοθέτηση ίσων δικαιωμάτων για τους ομοφυλόφιλους και για πολλά άλλα τα οποία θέλει να ελέγχει, ύστερα από τόσες δεκαετίες κρατικής επιβολής αθεϊας. Με την κατάρευση του σταλινικού καθεστώτος, οι πολίτες πέσαν σε απελπισία, έκαναν 20 χρόνια να συνέλθουν, ο Πούτιν βρήκε τρόπο να τους χαλιναγωγήσει χρησιμοποιώντας παραδοσιακά όπλα της Δεξιάς. Γιαυτό και αποφεύγει τις αντιθέσεις με τους τοπικούς άρχοντες. Ο σταυρός αντικατέστησε ταχύτατα το σφυροδρέπανο και η ελιτ συνειδητοποίησε πως μπορούσε να επωφεληθεί οικονομικά από την εκκλησία. Γιαυτό ακριβώς και ο Πούτιν επιτρέπει στους ΛΟΑΤ να κινούνται νόμιμα "υπογείως", δηλώνοντας πως δεν είναι τίποτα από όσα του προσάπτουν οι δυτικοί... Ο Dima Bylan που κέρδισε τη eurovision υποστηρίχτηκε από τον ίδιο τον Πούτιν, που σίγουρα γνώριζε πως ήταν gay.

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα ο Πούτιν να εμφανιστεί ως μέγας προστάτης της μητέρας Ρωσίας που βάλεται από παντού, με τα ποσοστά του να εκτοξεύονται στο υψηλότερο αριθμό τα τελευταία 10 χρόνια.

Ο άτυπος πρόεδρος των Ρώσων ΛΟΑΤ

Το gay pride της Μόσχας ξεκίνησαν με δειλά βήματα το 1998, ενώ σε αυτό που έγινε το 2007 στην πόλη της Αγίας Πετρούπολης δεν προκλήθηκε κανένα επεισόδιο ανάμεσα σε πολίτες ή τις αρχές. Σε όλα τα υπόλοιπα όμως οι παρελάσεις συνοδεύτηκαν από επιθέσεις ακροδεξιών και θρησκόληπτων. Δυστυχώς όμως ούτε τα Prides γνώρισαν αποδοχή κι εκτίμηση από την ΛΟΑΤ κοινότητα της Ρωσίας με τις περισσότερες απόπειρες να απαρτίζονται από το πολύ 10 άτομα σε κάθε πόλη. Βέβαια η στάση των σκληροπυρηνικών Εβραίων, Μουσουλμάνων και Ορθόδοξων θρησκευτικών ηγετών που ήταν άκρως επιθετική απέναντι σε κάθε προσπάθεια, εξεγείροντας όχλους εναντίον των διαδηλωτών, ίσως να φόβισε τους ΛΟΑΤ ώστε να αποφύγουν τη διαδήλωση (άσε που το βράδυ είχανε κανονίσει να βγουν και για clubbing πάλι στο αντίστοιχο Sουντάτ). Μάλιστα το 2009 200 περίπου Κοζάκοι, θρησκόληπτοι και νεοναζί επιχείρησαν να μπλοκάρουν την είσοδο ενός διάσημου gay club.

Ο Nikolai Alexeev, από τους πρωτοπόρους ακτιβιστές, έχοντας λάβει διεθνείς τιμές και διακρίσεις για το ακτιβιστικό του έργο, παντρεμένος από το 2009 με την Ελβετίδα και trans σύντροφό του, είχε δηλώσει πως το pride είναι δικό του κατόρθωμα και πως δεν υποστηρίζεται από άλλους ΛΟΑΤ οργανισμούς της χώρας. Ο συγκεκριμένος ρίχτηκε στη μάχη το 2005, ξεκινώντας μια πολύ επιθετική προπαγάνδα με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί αργότερα εξτρεμιστής και γραφικός. Από την άλλη με το θράσος του δεν κέρδισε μόνο αλλά έχασε, αφού με το σάλο που προκαλούσε συνεχώς στα εγχώρια και διεθνή μίντια, αμαυρώνοντας και την εικόνα της κυβέρνησης, ώθησε συντηρητικούς κύκλους σε απονενοημένες πράξεις, μια από αυτές ήταν η προσπάθεια κλεισίματος μέχρι και του ηγετικού gay club της Μόσχας. Κάτι που κρίθηκε αργότερα παράνομο με τον κύριο υπεύθυνο-κρατικό λειτουργό να απολύεται, όπως έγινε και με την απομάκρυνση του ομοφοβικού δημάρχου Μόσχας το 2010, αλλά το club παραδόξως δεν ξανάνοιξε. 


Ο ίδιος είχε δηλώσει πως η Ρωσία θα έπρεπε να απαγορέψει την ομοφυλοφιλία μπας κι επιτέλους οι τεμπέληδες Ρώσοι ομοφυλόφιλοι αποφασίσουν να δράσουν για τα δικαιώματά τους.
Ύστερα από 10 χρόνια δράσης, οι αρχές για να αποτρέψουν τον πεισματάρη Αlexeev, απαγόρεψαν τα pride για 100 χρόνια.
 

Λεπτομέρεια ίσως αποτελεί πως ο ακτιβιστής-δικηγόρος εργαζόταν σε ημερήσια εφημερίδα του Vladimir Gusinsky (ενός Ρωσοεβραίου ζάμπλουτου "ολιγάρχη των μίντια" και φίλου του Bill Clinton) η οποία το 2001 εξαγοράστηκε από το κρατικό Ρώσικο μονοπώλιο (όμιλος Gazprom)...
Πρόσφατα ο ανήσυχος Αlexeev αναστάτωσε ξανά τον κόσμο, προχωρώντας σε δημόσιους υβριστικούς αντισημιτικούς σχολιασμούς. Παράλληλα είχε δηλώσει πως σιχαίνεται τη Δύση όσο και τον Πούτιν.
Αν και λίγοι οι ακτιβιστές, σε μια πόλη που μόνο οι άνδρες χρήστες του gay chat ανέρχονται στους 72.000, προκάλεσαν μεγάλη σύγχυση σε συντηρητικούς κύκλους, ώθησαν την διεθνή γνώμη στο σημερινό ξεσάλωμα ενάντια στις Ρωσικές πολιτικές, ενώ προκάλεσαν πάμπολλες δικαστικές διαμάχες σε εσωτερικό και εξωτερικό.
Το παράξενο με τον Alexeev είναι που επι χρόνια προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή των διεθνών μέσων ενημέρωσης και λοατ οργανισμών, λαμβάνοντας και βραβεία για την προσφορά του στα "gay δικαιώματα", σήμερα παραπονιέται όχι μόνο πως όλος ο κόσμος του χρωστάει αλλά και πως τα διεθνή μέσα και γενικά ό,τι σχετίζεται με τη δύση δεν έχουν καμιά δουλειά στις υποθέσεις της Ρωσίας. Στο τουήτερ του μάλιστα είχε απαντήσει σε κάποιον επικριτή του πως εκείνη τη στιγμή βρισκότανε στη Μόσχα και πως κανένα ρατσισμό δεν αντιμετώπισε!
Ο συγκεκριμένος τώρα κατηγορείται από πρώην συμμάχους του πως παίζει ρόλο ξεπλύματος για την κυβέρνηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος...