15χρονος αυτοκτόνησε στην Ρώμη λόγω Ομοφοβικών Επιθέσεων...συνοδεία Εθνικού Πένθους & Ντροπής

Συνήθως ένα θύμα φέρνει την άνοιξη και την επανάσταση στα μυαλά των ανθρώπων, μιας κοινωνίας που ψάχνει αφορμή να εξεγερθεί, με τα παραδείγματα άπειρα, οι ήρωες όμως ποτέ, ακόμα και μετά θάνατον, δεν έχουν όλοι το ίδιο κοινωνικώς και πολιτικώς ωφέλιμο τέλος, ελάχιστοι ήσαν εκείνοι που τη ζωή τους τη διεκδίκησε και την κέρδισε τελικά η υστεροφημία τους.
Στις 22/11/2012 ένας 15χρονος μαθητής, από την Ρώμη, έβαλε τέλος στη ζωή του. Ο λόγος ήταν οι ομοφοβικές αντιδράσεις των συμμαθητών του. Ο εκκεντρικός έφηβος ήξερε καλά ποιος ήταν, δυστυχώς οι γύρω του δεν το αποδέχονταν. Ίσως γιαυτό επέλεγε να πηγαίνει και σχολείο με βαμμένα χείλη και νύχια. Τον προκαλούσαν οι άλλοι μία, το απολάμβανε κι εκείνος δέκα. Ένα χρόνο πριν, στήθηκε και μια ιστοσελίδα στο facebook όπου οι συμμαθητές του αναρτούσαν φωτογραφίες του και καυστικά σχόλια. Ο Andreas εθεωρείτο καλλιτέχνης. Ύστερα κατηγορήθηκε από τους καθηγητές του, ζητώντας βοήθεια για το γνωστό bullying , με το σκεπτικό πως αν ένα αγόρι επιλέγει να πηγαίνει στο σχολείο με ροζ παντελόνια είναι λογικό να τον κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά. Είναι και φυσικό όμως;  Αυτή η ηλικία είναι πάρα πολύ σκληρή και πρέπει να αναγνωρίσουμε επιτέλους πως στο πλαίσιο αυτό της κοινωνίας μας, τα παιδιά όταν αρχίσουν να αντιλαμβάνονται μπορούν να βγάλουν μεγάλη κακία για κάθε τι διαφορετικό. Ήρθε λοιπόν η ώρα να αλλάξει το "πλαίσιο" και στην Ιταλία μετά την Ολλανδία, την Ισπανία κι εσχάτως τη Γαλλία;  Η Ελλάδα δεν απέχει και πολύ από την Ιταλία που υποτίθεται προχωρά σε μεταρρυθμίσεις για την αλλαγή του οικονομικού πλαισίου που καθόριζε την ζωή των Ιταλών μέχρι σήμερα. Εμείς πάλι έχουμε επίσης το ΔΝΤ που υποτίθεται φέρνει επώδυνα μέτρα, αλλά θα μας εξελίξει και θα σωθεί η χώρα. Γιατί λοιπόν οι πολιτικοί λένε πως η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για τα δικαιώματα που αξιώνουν οι LGBT, όταν όμως δέχεται τέτοια πίεση στους υπόλοιπους τομείς, μιας ζωής που στο κάτω κάτω άλλος είναι που τη ζεί; Που πήγε το μακρυά απ΄τον κώλο μας κι όπου θέλει ας μπαίνει; Εμείς το τρώμε, εσείς ζορίζεστε φίλοι κυρίαρχοι ετεροφυλόφιλοι; Αν μη τι άλλο η Μαρία Ρεπούση ήταν η μόνη βουλευτής που αν και ανήκει στην Δημοκρατική Αριστερά και μετέχει του κυβερνητικού συνασπισμού που υπερασπίζεται αυτές τις αιματηρές μεταρρυθμίσεις, είναι και η μόνη που έκανε λόγο για τις συνεχείς ομοφοβικές επιθέσεις που σημειώθηκαν και στη δική μας πρωτεύουσα.  Η Ρεπούση λοιπόν υπερασπίζεται σε κάθε τομέα αυτό που θεωρεί πρόοδο. Η βουλευτής κατηγορήθηκε για το βιβλίο ιστορίας περί συνωστισμού, η ίδια μάλλον θεωρούσε πως η ουσία ήταν να πάψουν τα ελληνόπουλα να μεγαλώνουν με εθνικιστικά συμπλέγματα και μισαλοδοξία. Η αντιμνημονιακή αριστερά θεωρεί πως η επίσης αντιμνημονιακή Χρυσή Αυγή αποτελεί μοχλό πίεσης, του υπάρχοντος κατεστημένου και συστήματος που προωθείται από ανθρώπους τελικά σαν την Ρεπούση που θεωρούνται Φιλομνημονιακοί. Είναι γεγονός πως αυτή τη στιγμή η Χρυσή Αυγή κάνει θραύση στα σχολεία. Δυστυχώς η πολιτική για τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου είτε τους επηρεάζει είτε δεν τους απασχολεί δεν αποτελεί και κανένα όπλο αντιμετώπισης της ομοφοβίας.

Ο ρατσισμός μπορεί να χάσει το δρόμο του μέσα σε μια σχολική τάξη και να αντιμετωπιστεί, κάποια στιγμή θα συνηθίσουν τα παιδιά τη διαφορετικότητα του δέρματος, ο σεξισμός όμως έχει να κάνει με μια βαθυά συντηρητική αντίληψη. Αυτή την αντίληψη είναι που έπρεπε και ο ΣΥΡΙΖΑ να δίνει μάχη ώστε επιτέλους να αλλάξει, αφήνει όμως περιθώρια στην Χ.Α. να την αναγάγει σε παραδοσιακή ιδεολογία. Μπορεί να εγγυηθεί κάποιος πως αν λιγδώσει το άντερο μας, αύριο μεθαύριο τα μεταναστόπουλα μαζί με τα ελληνάκια και μαζί και με τους γκέυ συμμαθητές τους ακόμα, δεν θα σνομπάρουν άλλους μαθητές που θα τους βλέπουν ταξικά κατώτερους; Ύστερα για να μην συμβεί αυτό θα πρέπει πάλι να τους φοράμε στολές, όπως μέχρι 20 χρόνια πριν με τις μπλέ ποδιές; Το σίγουρο όμως είναι πως Ελληνάκια και μεταναστόπουλα, αν δεν διορθωθεί η παιδεία μας δεν θα σταματήσουν να γιουχάρουν μεθαύριο τον γκέυ συμμαθητή τους. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι, κάποιοι δέρναμε τους συμμαθητές μας που μας αποκαλούσαν κοροϊδευτικά "αδερφή" λέγοντας τους στο τέλος πως "'έτσι ξυλοφορτώνουμε εμείς οι αδερφές". Εκείνοι όμως που είναι αδύναμοι και θεωρούνται πιο κοριτσάκια και επιλέγουν ένα πιο θηλυκό πρότυπο για να προσδιορίσουν το κοινωνικό τους φύλο πως θα προστατευτούν; Όλα αυτά τα ζητήματα συμπεριφοράς και συμπλεγμάτων μπορούν να λυθούν, αρκεί να αλλάξει το πλαίσιο. Αρκεί μόνο να διδάξεις ένα παιδί ας πούμε τη διαφορά των καταναλωτικών και των πραγματικών αναγκών του. Αρκεί να πάψεις να του ενοχοποιείς τη σεξουαλικότητα και να του απαγορεύεις τον έρωτα. Είτε επειδή φοβάσαι σαν γονιός πως θα μπλέξει και θα μείνει έγκυος η κόρη σου, είτε επειδή φοβάσαι μην κολλήσει αφροδίσια νοσήματα ο γιος σου, το ζήτημα είναι η πρόληψη της άγνοιας, που φέρνει φόβο, πανικό κι ύστερα μίσος και όλεθρο.
Ο Αndreas επέστρεψε το μεσημέρι απ΄το σχολείο και κρεμάστηκε στις σκάλες...

Ημέρα εθνικού πένθους κηρύχτηκε στην Ιταλία. Στη Ρώμη ξεκίνησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συμπαράστασης, ακόμα και ο δήμαρχος που θεωρείται φασίστας δεξιός, έβγαλε λόγο για να τιμήσει τον αυτόχειρα(;) Η εκκλησία του Βατικανού τίποτα!

Πόσα γκέϊ αγόρια πρέπει να αυτοκτονήσουν ακόμα; Που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον αυριανό Warhol ή Καβάφη, για να μένουν ευχαριστημένοι οι απανταχού διεστραμμένοι και συμπλεγματικοί θρησκόληπτοι και συντηρητικοί;

Την ίδια μέρα στην Ιταλία τρώνε δεύτερο σοκ Ιερέας βίαζε νεαρούς κρατούμενους!

Ενώ στην Ουγκάντα με νομοσχέδιο της κυβέρνησης η Ομοφυλοφιλία κηρύσσεται εγκληματική και επιφέρει θανατική ποινή.