Romeo Romeo γιατί να 'σαι το Romeo...

26000 χιλιάδες πούτσες, άλλοι τόσοι κώλοι, ποτάμια από popper, εκατοντάδες λίτρα λιπαντικού για πάσα χρήση, δε θα 'ναι και καμιά χιλιάρα dildos; Η μήπως λέω λίγα; Για περάστε για περάστε, δοκιμάστε και θαυμάστε! Απ' όλα έχει ο μπαξές: Ο ένας θα σε κάνει αεροπλανάκι και ο δίπλα λέει πως αν κατεβάσει το φερμουάρ του, μια ακατανίκητη δύναμη από το υπερπέραν θα σε σπρώξει να γονατίσεις στα πατώματα, ή στα χώματα; Δε θυμάμαι. Ε ρε γλέντια!!!

Μπα... Την πάτησες... Μετά από 45 λεπτά ασταμάτητου chatting σου λέει πως είναι αργά, μια άλλη μέρα. Καλέ τι έγινε; Μη και πρέπει, να πάει το παλικάρι για αιμοκάθαρση πουρνό πουρνό; Η μήπως του "φύγανε" και τώρα προέχει να καθαρίσει την οθόνη με διπλό αμμωνιαζόλ;

Σχεδόν όλοι όμως θέλουν, αυτό τέλος πάντων που θέλουν, γρήγορα, χωρίς πολλά μπλα μπλα. Και άντε και πέτυχες έναν τέτοιον, που θέλει γαμήσι εδώ και τώρα. Ανοίγεις τη σελίδα του και μοστράρουν δυο βυζιά, ίσως μερικοί κοιλιακοί και πιο κάτω αράζει ένας πούτσος. Πας πιο κάτω και διαβάζεις για αληθινούς άνδρες, για straight looking, για ακομπλεξάριστα γαμήσια, out of scene, bi παντρεμένος, άπειρος (!!!), μόνο σοβαρά άτομα, δεν έχω χρόνο για χάσιμο  και τα αρχίδια μου κουνιούνται... Πόσο δύσκολο είναι να γράψει κανείς τι αληθινά είναι και τι περίπου ζητάει; Πολύ δύσκολο μάλλον. Η συνήθης δικαιολογία έιναι: "Μα δε τα διαβάζει κανένας" Και εδώ θα πω πως δε  τα διαβάζει κανένας γιατι απλώς εμείς οι ίδιοι διαμορφώσαμε αυτό το κλίμα της εικονολατρίας.

Και πιο το αποτέλεσμα; Χύνεις, χωρίζετε και μετά από μερικές ώρες αποζητάς τον επόμενο. Καλός ήταν μωρέ, και καύλαρος, και super wow περάσαμε αλλά... Αλλά δεν χόρτασα.... 
I'm very very, very very, πως το λέτε έδω στο Ελλάδα, α ναι, very very χολοσκασμένος, Θέλω και άλλο.

Αμ αν περνούσατε super wow δε θα ψαχνόσουνα πάλι αμέσως κουκλίτσα μου...

Δε βγάζω την ουρά μου απ' έξω. Μιάου! Έχω εξαντλήσει το άθλημα κατά κόρον. Και αυτό γιατί ακολουθούσα τη γενική γραμμή; "Περάστε σκουπίστε τελειώσατε" Αλλά έστω και αργά άρχισα να τη ψάχνω και δε μετάνοιωσα καθόλου για αυτό.

Δεν τελείωσα ακόμα αλλά έχω και την υποψία ότι και αυτά που έγραψα αλλά και τα υπόλοιπα που θέλω να γράψω ήδη τα ξέρετε, και από πρώτο χέρι. Μπορεί να επιστρέψω αν δω κανά τσιτάτο σχόλιο.

Προς το παρόν θα φωνάξω; Romeo Romeo γιατί να 'σαι ο Romeos. Δεν ήταν να 'σουν το παιδί από το delivery πριν λίγο, που 'ταν και κούκλος παναθεμά τον.

p.s.

PΩM.
Γελάει με τραύματα όποιος δεν πληγώθηκε ποτέ.
Μα σουτ! τι φως προβάλλει εκεί απ’ το παράθυρο;
Είν’ η ανατολή κι είναι η Ιουλιέτα ο ήλιος.
Πρόβαλε, ήλιε, σκότωσε τη φτονερή σελήνη
που κιόλα είν’ άρρωστη, χλωμή από τον καημό της
που εσύ η παρθένα της είσαι ομορφότερη της!
Παρθένα της μην είσαι αφού ‘ναι τόσο φτονερή:
ντύνει φορέματα αχνοκίτρινα τις κόρες της,
που μόνον οι τρελοί τα βάζουν: βγάλ’ τα εσύ!
Είναι η κυρά μου, ω, είναι η αγάπη μου.
Ω και να το ‘ξερέ πως είναι! Μιλάει, μα δε λέει τίποτα, και τι μ’ αυτό;
Το βλέμμα της μιλάει: θ’ αποκριθώ σ’ αυτό.
Μα παραπήρα θάρρος, δε μιλάει σε μένα.
Τα δυο ωραιότερα άστρα όλου τ’ ουρανού,
που κάπου θεν να παν, παρακαλούν τα μάτια της
ν’ αστροβολούν στις σφαίρες τους ως να γυρίσουν.
Μ’ αν πήγαιναν τα μάτια της εκεί κι εκείνα
στην όψη της, η λάμψη της θα ντρόπιαζε τ’ αστέρια
καθώς η λάμψη της ημέρας μια λαμπάδα.
Τα μάτια της στον ουρανό θα πλημμυρούσαν
το διάστημα το αγέρινο με τόση λάμψη
που θα λαλούσαν τα πουλιά, σαν να ξημέρωσε.
Κοίτα πώς ακουμπάει το μάγουλο στο χέρι της!
Ω, να ‘μουν γάντι στο χεράκι αυτό, για ν’ άγγιζα
το μάγουλο της!
ΙΟΥΛ.
Αλί μου!
ΡΩΜ. Μιλάει. Ω, μίλα πάλι, ολόφωτε άγγελε γιατ’ είσαι
δόξα λαμπρή της νύχτας πάνω απ’ το κεφάλι μου,
και σε θωρώ σαν φτερωτόν ουράνιον άγγελο,
που οι άνθρωποι με τ’ άσπρο των ματιών τους από
θαμασμό
ανατρανίζουν να τον δουν που δρασκελάει
τ’ αργοκίνητα νέφη κι αρμενίζει επάνω
στο στήθος του αέρα.

ΙΟΥΛ.
Ρωμαίο, Ρωμαίο! Γιατί να ‘σαι Ρωμαίος;
Αρνήσου τον πατέρα σου, άσε τ’ όνομα σου·
ή, αν δε θέλεις, μόνο αγάπη ορκίσου μου
ι εγώ θα πάψω να ‘μαι Καπουλέτου.

K.Π.