Κορίτσια μην κρύβεστε, αλλάξαν οι καιροί!

Έχω δυό φιλενάδες, πολύ καλά κορίτσια, είναι ζευγάρι εδώ και επτά συνεχή χρόνια. Η μία δασκάλα στην Αθήνα η άλλη γιατρός σε πολύ μεγάλο νησί. Δυστυχώς ο έρωτας βρίσκει πάντα εμπόδια. Το καρκινάκι που είναι η δασκάλα, προτιμά να αφήσει το ταυράκι που είναι η γιατρός, να κάνει τη ζωή της χωρίς άγχη και περιπέτειες. Προτιμά να θυσιαστεί για την αγάπη της, δεν θέλει να το μάθουν οι οικογένειες τους, δεν θέλει να τους προσβάλει, φοβάται. Ούτε κι η ίδια δεν ξέρει τι φοβάται. Η γιατρός φοβάται σίγουρα, πως αν μαθευτεί η σχέση της με μια άλλη γυναίκα, θα χάσει όλους της τους πελάτες. Εγώ πιστεύω πως οι γυναίκες ασθενείς της όμως, αν δεν είναι τόσο βλαχάρες και κομπλεξικές κατινίτσες, δεν θα αλλάξουνε συμπεριφορά κι αυτό γιατί ό,τι κι αν γίνει το ταυράκι έχει ήδη αποδείξει την αξία του. Όμως το ταυράκι δεν αντέχει που ζεί σε μια τόσο κλειστή κοινωνία και μακρυά από τον έρωτα της. Δεν αντέχει που οι γονείς της την πιέζουν να παντρευτεί με κάποιον άντρα οπωσδήποτε. Τους έχει αδυναμία και έχει καταφέρει να γίνει η καλύτερη κόρη, να τους κάνει περήφανους για όλους τους στόχους που έχει εκπληρώσει, έχοντας ήδη βγάλει με πολύ καλούς βαθμούς δυο πανεπιστήμια ταυτόχρονα! Θέλει να κάνει παιδιά, δεν θέλει να μείνει έτσι, αλλά εδώ και επτά χρόνια δεν της έχει κάνει κούκου με κανέναν άλλο ή άλλη. Το καρκινάκι όμως το δύστυχο, δεν έχει συνειδητοποιήσει πως πρέπει να πάρει επιτέλους σημαντικές αποφάσεις, να κρατήσει υπεύθυνη και σκληρή στάση απέναντι σε κάθε είδους καθεστώς, να γίνει αντράκι για μια φορά και να μην αφήνει τα δύσκολα στην γκόμενα της, να μην λειποψυχεί να μην τα παρατάει, να γίνει στήριγμα, να γίνει βράχος να της πεί "εγώ είμαι εδώ, σε αγαπάω και δεν σε αφήνω, σε θέλω δική μου και θα σε διεκδικήσω ό,τι και να γίνει" ή κάτι τέτοιο ρομαντικό που λένε οι τρελοί κι ερωτευμένοι. Όλα τα ζευγάρια ύστερα από 3 ή 7 χρόνια από όσο έχω ακούσει, από στρέητ κόσμο, περνάνε μια κρίση, αν την ξεπεράσουν θα είναι μαζί. Αν δεν έχεις όμως μάθει να διεκδικείς, να παίρνεις ρίσκα να παθιάζεσαι απέξω σου όσο και από μέσα.. Να μην χρειάζεσαι ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά να βγαίνεις απ΄το σπίτι σου να αγκαλιάζεις τον έρωτα της ζωής σου έξω στο φώς του ήλιου και του φεγγαριού. Το ταυράκι είναι πολύ στεναχωρημένο και πιεσμένο. Το ταυράκι δεν ξέρει αν αγαπάει περισσότερο τον ευατό του, τους γονείς της, την ηρεμία-για την ώρα-του ρόλου που έχει αποφασίσει το κοινωνικό κατεστημένο και το σόι να της επιβάλει, φέρνοντας κάθε τόσο γαμπρούς να της προξενέψει ή τελικά την κοπέλα της.
Η συμβουλή μου είναι πως αν θές να γίνεις μητέρα, πρέπει να είσαι ψυχικά και επαγγελματικά ασφαλής και ήρεμη. Δεν γίνεται να καταπιέζεσαι και να θεωρείς παρόλαυτά πως είσαι ικανή να γίνεις μάνα, δεν γίνεται να ζείς δυστυχησμένη γιατι θα το μεταδώσεις στο σπλάχνο σου αυτό και είναι κρίμα. Αν δεν είσαι ικανή να παλέψεις για την ευτυχία σου δεν είσαι αρκετά δυνατή ακόμα για να ονειρεύεσαι... η μόνη λύση είναι να βγείς μπροστά να διεκδικήσεις να κινητοποιήσεις τους πάντες και να γράψεις ιστορία, τότε και το παιδί σου θα μεγαλώνει και θα αισθάνεται περήφανο ακόμα και αν αντιλαμβάνεται την διαφορά στην οικογένεια που ζεί από την υπόλοιπη στρέητ κοινωνία...ασχέτως αν τόσα και τόσα ζευγάρια ετεροφυλόφιλων παντρεύονται κάνουν παιδιά και στα 40 τους χωρίζουν.