Πως έκριναν φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας την Δημοκρατία των Αθηνών

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων απέρριψε την Δημοκρατία των Αθηνών, στην βάση ότι τέτοιες δημοκρατίες αποτελούν αναρχικές κοινωνίες χωρίς εσωτερική ενότητα, ότι υπακούουν στις παρορμήσεις των πολιτών αντί να αποσκοπούν στο κοινό καλό (όφελος), ότι οι μεγαλύτερες (πολυπληθείς) δημοκρατίες είναι ανίκανες να επιτρέψουν σε επαρκή αριθμό των πολιτών τους την
δυνατότητα να ακουστούν, και ότι τέτοιες δημοκρατίες γενικά καταλήγουν στο να κυβερνούν οι ηλίθιοι. Ο Πλάτων επιτέθηκε στην Αθηναική Δημοκρατία και τη κατηγόρησε ότι δεν είναι παρά «φιλελεύθερες» κοινωνίες (ελευθεροφρόνων) όπου η αναρχία μπερδεύεται με την (εκλαμβάνεται ως) ελευθερία. Η έλλειψη λογικής ενότητας στην Αθηναική Δημοκρατία έκανε των Πλάτωνα να συμπεράνει ότι τέτοιες δημοκρατίες αποτελούνταν από μια απλή μάζωξη ατόμων που κατελάμβαναν έναν κοινό χώρο αντί να σχηματίζουν ένα πολιτικό οργανισμό.
Ως συνέπεια, Ο Πλάτων κατήγγειλε ότι η Δημοκρατία στερείται κανόνων, έξω από τους οποίους οι πολίτες της κάνουν όπως νομίζουν ενώ υπάρχει απουσία ηγεσίας εξ’αιτίας της αντίληψης (ψευδαίσθησης) της ισότητας. Ο Πλάτων ισχυρίστηκε ότι στην Δημοκρατία, τα άτομα κυνηγούν τις δικές τους επιθυμίες το καθένα, οδηγούμενα στον εγωκεντρισμό και στην σύγκρουση αντί να επιδιώκουν το κοινοφελές (κοινό καλό). Επειδή οι πολίτες είναι ελεύθεροι να διεκδικήσουν (επιδιώξουν να ικανοποιήσουν) τα πάθη τους, ο Πλάτων υποστήριξε ότι η λογική διακυβέρνηση ήτο αδύνατη μιας και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι υπηρετούσαν τα πάθη των πολιτών. Ο Πλάτωνας υπέδειξε ότι η σπουδαιότητα της μεμονωμένης φωνής του πολίτη μειώνεται, όσο αυξάνεται ο πληθυσμός της δημοκρατίας.

 

Ο Πλάτωνας βέβαια υποστήριζε και την οικογενειακή διαδοχή της βασιλικής γενιάς, όποιος σου λέει δεν ήταν αριστοκράτης, δεν γεννιόταν τέτοιος, δεν θα έπρεπε να λαμβάνει αξιώματα. Κάτι που ευτυχώς ήρθε ο Αριστοτέλης ο μαθητής του και ανέτρεψε για πάντα.